thai.gr

ΤΑΥΛΑΝΔΗ => ΒΟΡΕΙΑ ΤΑΥΛΑΝΔΗ => Μήνυμα ξεκίνησε από: Oytopikos στις Μάρτιος 03, 2011, 02:11:32 πμ

Τίτλος: Ορεσίβιες Φυλές
Αποστολή από: Oytopikos στις Μάρτιος 03, 2011, 02:11:32 πμ
Οι Ζωηρόχρωμες Ορεσίβιες Φυλές της Ταϋλάνδης

Οι αγορές του Τσιανγκ Μάι σφύζουν από ζωή. Πλήθος κόσμου στριμώχνεται ανάμεσα στους φορτωμένους με εξωτικά προϊόντα υπαίθριους πάγκους. Οι φωνές των αγοραστών που παζαρεύουν με τους πωλητές ξεχωρίζουν μέσα στο θόρυβο της κίνησης. Εδώ, στην πολύβουη βόρεια Ταϋλάνδη, ο επισκέπτης μπορεί να δει από κοντά τις ζωηρόχρωμες ορεσίβιες φυλές της.

ΑΝΑΜΕΣΑ στους 65 εκατομμύρια κατοίκους της Ταϋλάνδης υπάρχουν και 23 εθνοτικές μειονότητες γνωστές ως ορεσίβιες φυλές. Οι περισσότερες ζουν στη βόρεια Ταϋλάνδη, σε μια περιοχή με βουνά, ποταμούς και εύφορες κοιλάδες η οποία εκτείνεται και στη Μιανμάρ και στο Λάος.

Οι περισσότερες από τις ορεσίβιες φυλές της Ταϋλάνδης εγκαταστάθηκαν εδώ τα περασμένα 200 χρόνια. Οι Καρέν, η πολυπληθέστερη από τις έξι κύριες φυλές, ήρθαν από τη Μιανμάρ. Οι Λαχού, οι Λίσου και οι Άκα ήρθαν από το Γιουνάν, από τα νοτιοδυτικά υψίπεδα της Κίνας, οι δε Χμονγκ και οι Μιέν από την κεντρική Κίνα.

Οι φυλές αυτές μετανάστευσαν κατά κύριο λόγο για να ξεφύγουν από τους πολέμους, την κοινωνική καταπίεση και τον ανταγωνισμό για εύφορη γη. Η βόρεια Ταϋλάνδη αποδείχτηκε ιδανικό καταφύγιο, καθώς ήταν απομονωμένη, ορεινή και ως επί το πλείστον ακατοίκητη. Το δε κράτος της Ταϋλάνδης επέτρεψε στους μετανάστες να μείνουν. Σύντομα, στο τοπίο άρχισαν να εμφανίζονται διάσπαρτα χωριά, καθώς διαφορετικές φυλές εγκαθίσταντο η μια δίπλα στην άλλη σχηματίζοντας ένα μωσαϊκό πολιτισμών και γλωσσών.

Χαρακτηριστική Ενδυμασία και Ενδιαφέροντα Έθιμα

Η κάθε φυλή ξεχωρίζει από την ενδυμασία της. Οι γυναίκες των Άκα, για παράδειγμα, φορούν στο κεφάλι περίτεχνα, ασημοστολισμένα καλύμματα που μοιάζουν με κομψούς πύργους και είναι φορτωμένα με φούντες, κεντήματα και νομίσματα. Άλλα καλύμματα του κεφαλιού θυμίζουν μεταλλική, φολιδωτή περικεφαλαία και είναι στολισμένα με αστραφτερά κουμπιά, χάντρες και μπαλίτσες. Οι γυναίκες των Μιέν εντυπωσιάζουν με τα ολοκέντητα παντελόνια τους, που παίρνουν ως και πέντε χρόνια για να κεντηθούν. Καλαίσθητα τουρμπάνια, ζακέτες μακριές ως τον αστράγαλο με κόκκινους χνουδωτούς γιακάδες, καθώς και βαθυγάλαζα περιζώματα συμπληρώνουν το λαμπερό σύνολο.

Όταν ντύνονται επίσημα, οι γυναίκες των ορεσίβιων φυλών φορούν ένα σωρό ασημένια στολίδια που κουδουνίζουν και γυαλίζουν, διαλαλώντας τη θέση και τον πλούτο τους στους έκθαμβους παρατηρητές και στους επίδοξους γαμπρούς. Άλλα αξεσουάρ είναι φτιαγμένα από γυαλί, ξύλο και νήμα.

Οι περισσότεροι ορεσίβιοι τηρούν τα έθιμά τους με καμάρι. Οι έφηβοι των Καρέν, λόγου χάρη, ντύνονται πιο καλά στις κηδείες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση. Γιατί; Δεκάδες νεαροί έρχονται σε αυτές τις περιστάσεις με την ελπίδα να γνωρίσουν το μελλοντικό τους σύντροφο. Μετά το ηλιοβασίλεμα, αγόρια και κορίτσια πιάνονται χέρι χέρι, κάνουν αργά κύκλους γύρω από τον νεκρό και τραγουδούν παραδοσιακά ερωτικά τραγούδια όλη νύχτα.

Οι έφηβοι των Χμονγκ ερωτοτροπούν παίζοντας ένα ιδιαίτερο παιχνίδι την Πρωτοχρονιά. Αγόρια και κορίτσια που μπορεί να νιώθουν κάποια έλξη ο ένας για τον άλλον σχηματίζουν ζευγάρια και στέκονται αντικριστά σε σειρές που απέχουν μερικά βήματα μεταξύ τους. Έπειτα ένα αγόρι και ένα κορίτσι πετούν μια μαλακή υφασμάτινη μπάλα ο ένας στον άλλον. Αν κάποιος χάσει την μπάλα—σκόπιμα ή κατά λάθος—πρέπει να δώσει ένα μικρό στολίδι στον άλλον. Αργότερα το ίδιο βράδυ, τα αντικείμενα μπορούν να επιστραφούν στον κάτοχό τους με αντάλλαγμα ένα τραγούδι. Αν το αγόρι ή το κορίτσι τραγουδήσει ωραία, μπορεί να προσελκύσει αρκετό κόσμο, και θα έχει περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει μια καρδιά.

Προσαρμογή στις Μεταβαλλόμενες Συνθήκες

Παλιότερα, οι περισσότερες φυλές εφάρμοζαν την τακτική κοπής και καύσης της βλάστησης, υλοτομώντας το παρθένο δάσος ώστε να δημιουργούν χώρο για καλλιέργειες και εκτροφή ζώων. Αυτό προκαλούσε σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Σήμερα, ωστόσο, διαχειρίζονται τη γη πιο υπεύθυνα και τα αποτελέσματα είναι θετικά.

Ζώντας στο Χρυσό Τρίγωνο—μια περιοχή που περιλαμβάνει τμήματα της Ταϋλάνδης, του Λάος και της Μιανμάρ, πολλές ορεσίβιες φυλές καλλιεργούσαν άλλοτε όπιο. Τώρα όμως παράγουν καφέ, λαχανικά, φρούτα και λουλούδια χάρη σε προγράμματα εναλλακτικών καλλιεργειών επιδοτούμενα από τη βασιλική οικογένεια της Ταϋλάνδης και από διεθνείς φορείς παροχής βοήθειας. Καθώς ο τουρισμός αυξάνεται διαρκώς, πολλοί ορεσίβιοι πουλούν επίσης αγαθά και παραδοσιακά χειροτεχνήματα ή κάνουν άλλες σχετικές εργασίες.

Εντούτοις, η φτώχεια, οι κακές συνθήκες υγιεινής και ο αναλφαβητισμός κάνουν τη ζωή πολλών μια διαρκή πάλη. Άλλοι αρνητικοί παράγοντες είναι η εξάντληση των φυσικών πόρων, οι πολιτιστικές αλλαγές, η φυλετική προκατάληψη, τα ναρκωτικά και η κατάχρηση του αλκοόλ. Οι πρόγονοι των ορεσίβιων φυλών κατέφυγαν στην Ταϋλάνδη για να γλιτώσουν από παρόμοια προβλήματα.

periodiko.net
Τίτλος: Απ: Ορεσίβιες Φυλές
Αποστολή από: scubapro στις Δεκέμβριος 02, 2013, 19:49:57 μμ
Πριν μερικές μέρες ψάχνοντας παλιά πράγματα στην αποθήκη βρήκα σε μια κούτα ένα περιοδικό το γεωτρόπιο με
ημερομηνία σάββατο 13 οκτωμβρίου 2001.
Ξεφυλλίζοντας το βρήκα ένα ενδιαφέρον θέμα για μια φυλή στην ταυλάνδη η οποια ίσως
σήμερα να μην υπάρχει πια η καλύτερα να έχει αφομοιωθεί με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

                                                                 Μλάμπρι – Ταιλάνδη
                                                              Τα πνεύματα του δάσους

                        (http://s7.postimg.org/76q4muzzf/image.jpg) (http://postimage.org/)

Στη βόρεια Ταιλάνδη στις επαρχίες ΝΑΝ και ΠΡΑΕ ζουν οι τελευταίοι της φυλής των Μλάμπρι.Καμιά εκατοστή όλοι κι όλοι.
Είναι οι απόγονοι των  ''ανθρώπων του δάσους'',που για αιώνες,αν όχι για χιλιετίες έζησαν σε πλήρη αρμονία με τη ζούγκλα,ως νομάδες κυνηγοί.
Ο 20ος αιώνας όμως σήμανε την αρχή του τέλους τους.

Η παρακμή της φυλής ξεκίνησε οταν οι γείτονες τους άρχισαν να καίνε τα δάση για να τα κάνουν καλλιεργήσιμη γη,στερώντας απο
τους Μλάμπρι την τροφή και αναγκάζοντας τους να γίνουν ένα είδος σύγχρονων σκλάβων.

Σε δέκα,είκοσι χρόνια απο τώρα οι Μλάμπρι δεν θα υπάρχουν πια.Θα έχουν αφομειωθεί απο τους άλλους πληθησμούς και μόνο
στις ιστορίες τους θα θυμούνται την εποχή που ανακάλυπταν τα μυστικά της ζούγκλας για να την αντιμετωπίσουν και να τους προστατεύσει.



                                (http://s10.postimg.org/xoglx08rd/image.jpg) (http://postimage.org/)

                                                                                           Η ΙΣΤΟΡΙΑ
                                                                          Τα πνεύματα των κίτρινων φύλλων

Αποκαλούμενοι απο τους ταιλανδούς με κάποια ποιτική διάθεση και ώς τα “πνεύματα των κίτρινων φύλλων”, οι Μλάμπρι είναι
μια ξεχωριστή φυλή νομάδων του δάσους που έχει ταυτίσει την ύπαρξη της με τη ζούγκλα της Ταιλάνδης.
Πήραν την ονομασία αυτή απο τη πρακτική τους να χρησιμοποιούν φύλλα απο μπανανιές στη κατασκευή της στέγης των
καλυβιών τους,τα οποία έφτιαχναν μεσα στο τροπικό δάσος απο κορμούς μπαμπου.

Οταν τα φύλλα κιτρίνιζαν ύστερα απο δυο εβδομάδες,οι Μλάμπρι έπαιρναν “σήμα” για να μετακινηθούν σε άλλο
σημείο της ζούγκλας όπου συνέχιζαν το κυνήγι και τη συλλογή καρπών.
Με αυτό το σοφό σύστημα περιοδικής εκμετάλλευσης των πόρων του δάσους εξασφάλιζαν την ανανεωσιμότητα των
πλουτοπαραγωγικων πηγών τους και τη διαιώνιση της φυλής τους επι αιώνες.

Σήμερα δυστυχώς οι άνθρωποι του δάσους απειλούνται με εξαφάνιση,καθώς υπολογίζεται οτι η φυλή αριθμεί λιγότερα απο 200 άτομα.
Οι Μλάμπρι είναι ιδιέτερα ευάλωτοι στις αρρώστιες,λόγω της ανεπαρκούς ιατρικής υποδομής της χώρας αλλά και επειδή η
πολύτιμη παραδοσιακή γνώση της φυλής για τις ιαματικές ιδιότητες εκατοντάδων βοτάνων και φυτών της ζούγκλας δεν
μπορεί να φανεί χρήσιμη για να καταπολεμήσει τις σύγχρονες αρρώστιες που τους προσβάλλουν.Εκτός όμως απο τις ασθένιες οι
Μλάμπρι δηλητηριάζονται και απο τις τροφές που συλλέγουν και καταναλώνουν,καθώς τα περισσότερα αγροτικα προιόντα της
περιοχής είναι γεμάτα απο μεγάλες δόσεις υπολειμμάτων λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.

Οι Μλάμπρι προέρχονται απο το Λάος και εθνολογικώς είναι μογγολικής προέλευσης.Είναι η μία απο τις δύο
τελευταίες εναπομείνασες φυλές τροφοσυλλεκτών που συναντώνται στη νοτιοανατολική Ασία (η άλλη είναι οι Σεμάνγκ που ζούν
στη νότια Ταιλάνδη και τη βόρια Μαλαισία).

Είναι ανιμιστές,έχουν πατριαρχική κοινωνική δομή και οργάνωση,με βασική κοινωνική ομάδα αναφοράς την πατριά,που
αποτελείται απο 3 εώς 12 άτομα.Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά ήθη άλλων ιθαγενών λαών,οι Μλάμπρι χωρίζουν και
ξαναπαντρεύονται με μεγάλη ευκολία και απαγορεύεται να κρατούν κακία στους πρώην συντρόφους τους.Η διαδικασία είναι
απλή  και αρκετά λειτουργική.Εάν κάποιο έγγαμο μέλος της φυλής συνάψει  δεσμό με άλλο άτομο,έγγαμο ή μή,προχωρεί άμεσα το
διαζύγιο,πρόνοια που λαμβάνεται κυρίως για να προστατευθεί απο την επίδραση των κακών πνευμάτων το άτομο που “απατήθηκε” και έμεινε μόνο.

Οι Μλάμπρι έχουν αναγνωριστεί απο τη  διεθνή κοινότητα ώς ιθαγενής λαός και ο πολιτισμός τους θεωρείται  κτήμα της
κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.Μάλιστα,τα τελευταία χρόνια.οργανώσεις που ενεργοποιούνται υπέρ της
προστασίας απειλούμενων φυλών υποστηρίζουν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των Μλάμπρι στο χωριό Μπαν Μουνιεν.

Εκεί οι άνθρωποι του δάσους εκπαιδεύονται ώστε να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και την κατάληλη καθοδηγηση για να
μπορέσουν να ανταποκριθούν στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης που έχουν να
αντιμετωπίσουν μέσα στο περιβάλλον  του τροπικού δάσους,απο το οποίο προέρχονται,στο οποίο έχουν μάθει να ζουν και το
οποίο διαρκώς συρικνώνεται,εξαιτίας της εντατικής αποδάσωσης που μαστίζει τη Ταιλάνδη όπως άλωστε συμβαίνει και στις περισσότερες χώρες της περιοχής.

Εκτός απο το πρόβλημα της αποδάσωσης,πάντως το δάσος ειναι σήμερα αντικείμενο εκμετάλλευσης απο ποικίλα οικονομικά
συμφέροντα αλλά και επίμαχο πεδίο διεκδίκησης απο τις φτωχές κοινότητες των Ταιλανδών αγροτών που αναζητούν
περισσότερες εκτάσεις για καλλιέργεια.Ετσι,η άλλοτε ελεύθερη προσβαση που είχαν στο δάσος οι Μλάμπρι δεν
είναι σήμερα δυνατή,καθώς οι διεκδικούντες ιδιοκτησιακα δικαιώματα  επί του δάσους απλά δεν το επιτρέπουν.

Η συνέπεια είναι ότι οι άλλοτε άνθρωποι του δάσους είναι υποχρεωμένοι να κατοικούν σε καταυλισμούς -καταφύγια,όπου για να
επιβιώσουν είναι αναγκασμένοι να εργάζονται στον τουριστικό τομέα,ενασχόληση υποτιμητική και τελείως ασύμβατη με τη
φύση και τη κουλτούρα τους.Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οτι οι Μλάμπρι δεν δέχονται την ιδιοκτησία γής και η
άρνηση τους να εγκατασταθούν σε κάποια περιοχή και να λειτουργήσουν ως αγρότες,ακόμη και αν με κάποιο τρόπο
εξασφάλιζαν γη για να καλλιεργήσουν,τους οδηγεί σε ακόμη πιο δυσχερή κατάσταση.


(http://s29.postimg.org/ac45ctt9z/image.jpg) (http://postimage.org/)
(http://s23.postimg.org/h89cd3nm3/image.jpg) (http://postimage.org/)
(http://s8.postimg.org/d8yg61lg5/image.jpg) (http://postimage.org/)
(http://s28.postimg.org/vhfkogajx/image.jpg) (http://postimage.org/)

        Στην Ταιλάνδη από την αυγή του 20ού αιώνα οι Μλάμπρι παρακολουθούν αβοήθητοι τη γή τους,την προστατευτική μάνα-ζούγκλα να συρρικνώνεται

Η συστηματική αποψίλωση των σπάνιων τροπικων δάσων και οι φωτιες   
που μπαίνουν για να εξασφαλίσουν καλλιεργήσιμη γη εχουν οδηγήσει στην εξαφάνιση του 80% των δασικών εκτάσεων της Ταιλάνδης.
Αυτοί οι ειρηνόφιλοι νομάδες,οι Μλαμπρι παθητικά παρατηρουν την αναπόφευκτη καταστροφή του φυσικου οικοσυστήματος,βιώνοντας
ταυτόχρονα τη δική τους παρακμή.Στις επαρχίες ΝΑΝ και ΠΡΑΕ  στα σύνορα με το Λάος,το πυκνό δάσος εχει δώσει τη θέση του
σε ενα σχεδόν ερημικό τοπίο.

Εδώ κι εκει σκιώδεις σιλουέτες απο αποτεφρομένα δέντρα θυμίζουν την προσφατη καταστροφή.ΟΙ ντόπιοι αγρότες Χμονγκ έχουν
μετατρέψει τους γυμνούς λόφους σε ορυζώνες ή φυτείες καλλιέργειας καλαμποκιού.
Οι μουσώνες στερουν απο τις φτωχές καλλιέργειες τα θρεπτικά τους στοιχεία και την επόμενη χρονιά θα πρεπει να βρεθούν κι άλλα χωράφια.
Οι αγρότες θα κάψουν ακόμη μερικά εκτάρια πολυτιμου δάσους για να φυτέψουν.

Στη μέση αυτου του σκηνικού αγριέματος περιπλανώνται παραζαλισμένες μερικές χαμένες ψυχές,αυτές των Μλάμπρι.
Δεν έχουν πια τρόπο να εξασφαλίσουν την τροφή τους,καθώς η γή είναι ξερή και τα μικρά θηράματα τους ( όπως οι σκίουροι,οι
αρουραίοι των αγρών,η μοσχογάλη,οι πέρδικες) έχουν μετακινηθεί σε πιο φιλόξενα μέρη.

Τα μάνγκο,οι αγριομπανανιές και οι αρωματικές ρίζες μπαμπού δεν επαρκουν για να θρέψουν τις οικογένειες που ζούν στην περιοχή  όλο το χρόνο.
Τα καβούρια και τα ψάρια έχουν εγκαταλείψει τα ξερά ποτάμια.Σπρωγμένοι απο την πείνα οι Μλάμπρι παραιτημένοι πια δεν
έχουν άλλη επιλογή παρά να αναζητήσουν τροφή στα μέρη γειτόνων τους,των Χμονγκ.

Στο παρελθόν με άθικτη την αξιοπρέπια τους οι Μλάμπρι θα είχαν πάει σ΄αυτους κρατώντας στα χέρια ενα καλάθι καμωμένο απο
 καλάμι γεμάτο μέλι,ελεφαντόδοντο ή βότανα για τη θεραπεία νοσημάτων που μόνο αυτοί γνωρίζουν τις ευεργετικές τους ιδιότητες.
Θα πήγαιναν και θα αντάλλασαν τα προιόντα τους με ένα γουρουνι,μια χούφτα ρύζι,καπνό,ή ενα ρούχο.

Σήμερα όμως οι Μλάμπρι πάνε με άδεια χέρια.Κουβαλούν μόνο την εργατική τους δύναμη προσδοκώντας σε αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψώμί.
Το δάσος δεν υπάρχει πια για να τους καλύψει τις βασικές ανάγκες τους,οπότε οι Μλάμπρι βασίζονται πια και εξαρτώνται απο
τους Χμόνγκ για την επιβιωσή τους.

Οι Χμόνγκ έχουν καταλάβει πως έχουν τα πραγματα και εκμεταλλέυονται στο έπακρον τους ευάλωτους Μλάμπρι.
Τους χρησιμοποιούν για να καλλιεργήσουν τις εκτάσεις που όταν ήρθαν στην περιοχή περνώντας τα σύνορα απο το
Λάος για να γλυτώσουν απο το κουμουνιστικο καθεστώς,στη δεκαετία του '70,βρήκαν δενδροφυτεμένες.

Στην αρχή καλλιεργούσαν όπιο,τώρα όμως δοκιμάζουν άλλους σπόρους.Για να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους καίνε τα
 δάση παίρνοντας για εργάτες τους Μλάμπρι.
Και τι σκληρό παράδοξο αλήθεια.Για να μήν πεθάνουν απο την πείνα οι Μλάμπρι συμμετέχουν στην καταστροφή του δικου τους δάσους.
Δεχόμενοι μάλιστα να τους αντιμετωπίζουν σαν σκλάβους.

(http://s22.postimg.org/f81mutrpd/image.jpg) (http://postimage.org/)



(http://s28.postimg.org/g2llig3fx/image.jpg) (http://postimage.org/)
Ανάμεσα στους καπνούς της φωτιάς,που ανάβει για να κρατάει τα κουνούπια μακριά προβάλλει η Γιαπάπο με το γιό της,Ιπάο.
Η μάνα ζεί ακόμη με τον τρόπο που έμαθε απο παιδί.Οταν ο Ιπάο μεγαλώσει όμως,ίσως να μην θυμάται τίποτα απο τη ζωή των προγόνων του




(http://s22.postimg.org/j9wi5po5d/image.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s23.postimg.org/jqwx6thl7/image.jpg) (http://postimage.org/)

Συνεχιζεται...
Τίτλος: Απ: Ορεσίβιες Φυλές
Αποστολή από: scubapro στις Δεκέμβριος 02, 2013, 20:15:59 μμ
...Υπάρχουν όμως και χειρότερα.Στο όνομα της τουριστικής ανακαμψης τα ταξειδιωτικά γραφεία που οργανόνουν εκδρομές στις
επαρχίες Ναν και Φενγκ υπόσχονται συναντήσεις
με 'ανθρώπους της εποχής του λίθου'.Στην πραγματικότητα εκμεταλέυονται με το χειρότερο τροπο την έννοια του
φολκλορ,του λαικού για να εξωθήσουν τη φυλή σε κάτι που μόνο με την πορνεία συγκρίνεται.

Ετσι πρίν φθάσει η ομάδα των τουριστών,οι Μλάμπρι παίρνουν εντολή να συγκεντρωθούν βιαστικά σε ένα χώρο και να
στήσουν εναν οικισμό απο πρόχειρες καλύβες.
Στο χωριό Αμφόε Σονγκ μάλιστα κάποιος αξιωματούχος  ζήτησε απο νεαρούς Μλάμπρι να τραγουδήσουν και να
χορέψουν 'το χορό του κουνουπιού' προκαλώντας τις επιδοκιμασίες της τουριστικής ομήγυρης.Αλλα και τη χλέυη.

Διότι οι Μλάμπρι ουδέποτε φορουσαν μπανανόφυλλα και ποτε δεν βάφουν τα προσωπα τους.
Στα δάση τους,οι Μλάμπρι δεν χρειαζόνται κοινό για να χορέψουν και να τραγουδήσουν.Το κάνουν αυθόρμητα.Ο χορός και το τραγούδι ειναι για τη φυλη τρόπος εκφρασης που αποτυπώνει το συναίσθημα της στιγμής όπως για παραδειγμα τη χαρα και τη γιορτή που ακολουθει ενα καλό κυνήγι.
Γιατί όμως οι Μλάμπρι επιτρέπουν την εκμετάλευση και τη χειραγώγηση τους?

Το δάσος μπορεί να μην έχει πια να τους δώσει τα προς το ζήν,εκεινοι όμως μπορούν να καλλιεργήσουν τη γη για λογαριασμό τους.
Τότε?Οι Μλάμπρι παραδοσιακά νομάδες κυνηγοί ειναι δεμένοι με το δάσος.Νιώθουν οτι η κατάσταση έκτατης ανάγκης που
σήμερα ζουν δεν θα διαρκέσει για πολύ.Μόλις βρούν την ευκαιρία γυρίζουν στο φυσικό τους χώρο,το δάσος.

Ελπίδα και ευχή τους είναι να ζήσουν μόνιμα στη ζούγκλα.Στα βάθη της άλλωστε είναι γραμμένη η ιστορία τους και για τη
ζούγκλα τρέφουν σεβασμό και φόβο.Η ανιμιστική πίστη τους λέει οτι το δάσος φιλοξενεί τα πνέυματα των προγόνων τους αλλά
και τα δικά τους.Αν εγκατασταθούν κάπου και εγκαταλείψουν τη νομαδική ζωή αυτά τα πνέυματα θα θυμώσουν και για να
εκδικηθούν θα απαιτήσουν να καταβροχθιστούν οι Μλάμπρι απο τον άγριο τίγρη.Το ίδιο συμβαίνει και με τη γεωργία.

Τα πνέυματα επιτρέπουν στους Μλάμπρι να δουλέυουν για τους Χμόνγκ,αν όμως οι ίδιοι κάνουν καλλιέργειες υα τα
προσβάλουν και θα στερηθούν την πολύτιμη προστασία τους.
Στη γλώσσα των Μλάμπρι(Mlabri) Mala σημαίνει άνθρωποι και Bri
δάσος.Είναι λοιπόν οι ¨άνθρωποι του δάσους¨ κι είναι αυτο το δάσος απο καταβολής κόσμου το δικό τους σύμπαν.

Τα παιδιά εκεί γεννιούνται κι εκεί μεγαλώνουν.Κρυμμένα πίσω απο τη βλάστηση ανακαλύπτουν τα μυστήρια και τις
παγίδες της και μαθαίνουν να προστατέυονται κατασκευάζοντας καλύβες απο μπαμπού και μπανανόφυλλα.
Μαθαίνουν να σκαρφαλώνουν στα δέντρα για να μαζέψουν τους θρεπτικούς καρπούς,αλλά και να παίξουν.
Για να συλλέξουν μέλι ή να πιάσουν μια σάυρα.

Αργότερα παντρέυονται και κάνουν οικογένεια πάντα μέσα στο δάσος.Οταν ενηλικιωθούν κυνηγούν μεγάλα θηράματα και
ανακαλύπτουν τεχνάσματα για την προστασία τους απο τα άγρια θήρία ή τα δηλητηριώδη φίδια με τα οποία
μοιράζονται την επικράτεια.Αλλοτε πάλι χαλαρώνουν στη δροσιά καπνίζοντας.
Κι ο θάνατος τους μέσα στο δάσος επέρχεται.Μερικοί πεθαίνουν απο τραυματισμούς,οι πιο πολλοι
 Μλάμπρι όμως πεθαίνουν απο γηρατειά.


(http://s29.postimg.org/af36r0fw7/image.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s29.postimg.org/wnc819fuf/image.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s22.postimg.org/i0ddymwe9/11a.jpg) (http://postimage.org/)

Πέρασαν αιώνες πριν μάθουμε για τους Μλάμπρι.
Ενας ταιλανδέζικος θρύλος λέει οτι πριν απο πολλούς αιώνες το βασίλειο της Ναν απο φάσισε να στείλει θυσία στη
ζούγκλα μερικούς ανθρώπους για να εξευμενίσει τους θεούς και να σταματήσει ο λιμός και οι επιδημίες.
Εκατοντάδες νεαρά ζευγάρια στάλθηκαν εκει,αλλά επέζησαν μαθαίνοντας να τρώνε άγρια φρούτα,κυνηγώντας και
 δημιουργώντας πρόχειρες καλύβες απο φύλλα.Οταν τελείωνε η τροφή μετακινούνταν.

Αργότερα γεννήθηκαν παιδιά.Δεν θέλησαν όμως να φύγουν.Εμειναν για πάντα εκει και έγιναν οι “άνθρωποι του δάσους”.
Η παρουσία τους εντοπίστηκε για πρώτη φορά στη Ταιλάνδη το 1919,στην επαρχία “Τσαιγιαπουμ.”
Ποτέ δεν έζησαν τη λίθινη εποχή.Τα εργαλεία και τα σκέυη τους είναι φτιαγμένα απο μπαμπου.

Οι πρώτες επιστημονικές αποστολές για τη μελέτη των Μλάμπρι της Ταιλάνδης χρονολογουνται στις αρχές της δεκαετίας του ¨60.
Υστερα απο μια τέτοια αποστολή ο J.J. Boeles  χρησιμοποίησε επίσιμα το όνομα που έδιναν στη φυλή οι ντόπιοι
ονομάζοντας τους “ΦΙ ΤΟΝΓΚ ΛΟΥΑΝΓΚ”, δηλαδή “τα πνέυματα των κίτρινων φύλλων”.

Οταν έμπαιναν στη ζούγκλα οι ντόπιοι χωρικοί συχνά έβρισκαν άδειους καταυλισμούς με πρόχειρες καλύβες απο κιτρινιασμένα φύλλα.
Οι αόρατοι κατοικοι τους θεωρούνται πνέυματα.
Την πιο ενδελεχή μελέτη των Μλάμπρι έκανε ο Surin Pookajorn.

Πρόκειται για έναν εθνοαρχαιολόγο απο το πανεπιστήμιο Σιλπακορν της Μπανγκόκ,ο οποίος μελέτησε επι χρόνια τη φυλή και εξέδωσε δυο βιβλία για τον τρόπο ζωής τους και τον πολιτισμό τους.
Απο τον  Pookajorn μαθαίνουμε οτι στην κοινωνία των Μλάμπρι άνδρες και γυναίκες μπορουν να παντρευτουν και να
χωρίσουν πολλές φορές δίχως να κριθούν απο τους γηραιότερους.Ομοίως μπορούν όσες φορές θέλουν να αλλάξουν το όνομα τους.

Ο πατέρας συμβολικά εκπροσωπείται απο τον Ηλιο,η μητέρα απο τη σελήνη και τα παιδιά απο τα αστέρια.Οι Μλάμπρι κι αυτο
τεκμηριώνεται επιστημονικά ειναι σε θέση να γνωρίζουν άριστα τις θεραπευτικές ιδιότητες φυτών και ριζών που απαντώνται στη ζούγκλα.
Είναι δε ικανοί να προλαμβάνουν τις πιο επικίνδυνες για τον πληθυσμό τους νόσους,μεταξύ αυτών και την ελονοσία.

Σήμερα οι Μλάμπρι έχουν πλήρη συνείδηση οτι με τη “χμονγκο ποίηση” τους χάνουν τις ψυχές τους.Οι αρχαιότεροι της φυλής μπορεί να πεθάνουν στη ζούγκλα,ολόκληρες οικογένειες όμως εγκαταλέιπουν τη νομαδική ζωή.
Οι νεαροί Μλάμπρι παντρέυονται με Χμονγκ.Τα παιδιά των Μλάμπρι κάθονται στα ίδια θρανία με τους Χμόνγκ,στο σχολείο του χωριού.

Σε μία ή δύο γενιές το πολύ,η νεολαία των Μλάμπρι θα έχει ξεχάσει ό,τι αφορά τη ζωή στο δάσος.
Σε δέκα ή είκοσι χρόνια απο τώρα θ'ακουσουμε να λένε.”ο παππούς μου ήταν απο τους τελευταίους θρυλικούς ανθρώπους των
κίτρινων φύλλων”!Μέχρι τότε,τα “πνευματα των κίτρινων φύλλων”θα έχουν γίνει πράγματικά πνέυματα.

(http://s28.postimg.org/rhsn0o9d9/image.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s28.postimg.org/l2y7hqs19/15b.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s28.postimg.org/ljo0hx565/15e.jpg) (http://postimage.org/)


(http://s22.postimg.org/4mwgqsnep/17a.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s28.postimg.org/xw0k69oq5/17b.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s10.postimg.org/a83g67p7d/17c.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s12.postimg.org/7wgoauz1p/image.jpg) (http://postimage.org/)

(http://s21.postimg.org/q6lmkr3pz/image.jpg) (http://postimage.org/)

ΠΗΓΗ. Γεωτρόπιο τεύχος 79 σαββατο 13 οκτωμβρίου 2001
Τίτλος: Απ: Ορεσίβιες Φυλές
Αποστολή από: elefteria στις Δεκέμβριος 25, 2013, 19:58:41 μμ
Αυτό το θέμα με τους Μάλμπρι πάντα με εξίταρε... Έχω μείνει σε μια φυλή Χμονγκ για 2 μέρες - τρομερή εμπειρία.
Καλό είναι να αποφεύγουμε τις επισκέψεις στους Long necked Karen - μη διαιωνίζουμε νοσηρές παραδόσεις...