Dubai... διακοπές πολυτελείας!!

[dk]

Διακοπές όλο το χρόνο προσφέρει το Ντουμπάι, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που βλέπει συνεχώς τον τουρισμό του να αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Ο αριθμός των τουριστών που επισκέπτονται το Ντουμπάι, σήμερα (2008), ανέρχεται σε 5 εκατομμύρια ετησίως, ενώ η ανάπτυξη της επόμενης πενταετίας βασίζεται στην εκτίμηση για 15 εκατομμύρια επισκέπτες το 2010. Προσοχή όμως, στην επιλογή της εποχής, γιατί τον Αύγουστο που το επισκέφτηκα εγώ το θερμόμετρο άγγιζε τους 50 βαθμούς!!!

Το κοσμοπολίτικο Ντουμπάι είναι αναμφισβήτητα η πρωτεύουσα όλης της Μέσης Ανατολής στην διασκέδαση, τις αγορές, τα σπορ και τη γαστρονομία. Εκεί θα βρείτε μερικά από τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία του πλανήτη, εξαιρετικά εστιατόρια, έντονη νυχτερινή ζωή, μοναδικές αφορολόγητες αγορές, γήπεδα γκολφ, χιλιόμετρα χρυσής παραλίας, θαλάσσια σπορ και δραστηριότητες που κυμαίνονται από σαφάρι στην έρημο μέχρι σκι στα χιόνια καλοκαιριάτικα.





Μια βόλτα μέχρι το Ski Dubai, όπου υπάρχει πίστα για σκι, επιφανείας 23.000 τετραγωνικών μέτρων, θα σας πείσει!!!

Το φαγητό είναι εξαίρετο, από τα τοπικά πιάτα μέχρι τις δεκάδες διαφορετικές κουζίνες. Προσωπικά είμαι λάτρης, της αραβικής κουζίνας… ξέρετε τώρα… κεμπάπ, κιόφτε, σις ταούκ, σουτζούκ, παιδάκια, κίμπε, χούμους, ταμπουλέ, φαλάφελ και τελικά αποδείχτηκα καλός πελάτης για τα λιβανέζικα εστιατόρια, παρασύροντας και τους υπόλοιπους της παρέας που ευτυχώς δεν γκρίνιαξαν καθόλου!!! Μοναδικό αρνητικό… έτρωγα πίνοντας πέπσι κόλα (αλκοόλ βρίσκεις μόνο στα μεγάλα ξενοδοχεία)!!!



Η διασκέδαση κυμαίνεται από παραδοσιακούς χορούς της κοιλιάς… το ζήσαμε κι αυτό, μέχρι μοντέρνα clubs όπως το Buddha bar, που επισκεφτήκαμε και το οποίο θεωρείται ως το κορυφαίο bar των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με ένα γιγαντιαίο άγαλμα του Βούδα να κυριαρχεί στο εσωτερικό του (από τέτοια bar… η Αθήνα… γεμάτη)!!! Οι αγορές προσφέρουν τα καλύτερα είδη στον κόσμο σε πολύ φθηνές αφορολόγητες τιμές. Η εγκληματικότητα είναι στην κυριολεξία ανύπαρκτη. Το κλίμα είναι πάντα ζεστό και ο συνδυασμός του ήλιου, της θάλασσας και της άμμου είναι ιδανικός για διακοπές στη θάλασσα, ενώ τα ζεστά νερά του Αραβικού κόλπου είναι τέλεια για ιστιοπλοΐα, windsurfing, θαλάσσιο σκι, ψάρεμα, snorkeling και φυσικά για καταδύσεις.

Η νυχτερινή ζωή στο Ντουμπάι είναι καλή και μπορεί να ικανοποιήσει κάθε διάθεση, από δείπνο σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο ή κρουαζιερόπλοιο μέχρι snacks στο δρόμο, από ζωντανές pubs μέχρι ζεστά cocktail lounges, από μοντέρνες discos μέχρι παραδοσιακή διασκέδαση με  Άραβες τραγουδιστές, χορευτές και μουσικούς, από χορό πάνω στην παραλία μέχρι χορό γύρω από την φωτιά στην έρημο!!



Οι λάτρεις των αγορών άμεσα θ' ανακαλύψουν γιατί το Ντουμπάι έχει αποκτήσει τέτοια διεθνή φήμη για την ποικιλία και τις τιμές των προϊόντων που πωλούνται εκεί. Είτε διαλέξετε ένα μαγαζί σε κάποιο από τα πολλά πολυτελή κλιματιζόμενα εμπορικά κέντρα, είτε διαλέξετε την παραδοσιακή ατμόσφαιρα των souks, θα βρείτε παντού καλές τιμές και μοναδικές ευκαιρίες. Επίσης θα βρείτε ρούχα και αξεσουάρ διάσημων σχεδιαστών σε πολύ λογικές τιμές. Στο χρυσό souk θα βρείτε τεράστια ποικιλία από κοσμήματα, αλλά και επώνυμα ρολόγια “μαιμού″ στα γύρω σοκάκια, ενώ στα άλλα souks μπορείτε να αγοράσετε τα πάντα, από μεταξωτά και μπαχαρικά μέχρι αρώματα, κάνοντας πάντα το απαραίτητο παζάρι!!! Ακόμη θυμάμαι τη λύπη στο πρόσωπο του Αλή, που εκλιπαρούσε τη φίλη μου Ειρήνη για… 10 ευρώ παραπάνω, αυτή όμως βράχος!!!

Και επειδή Ντουμπάι δεν είναι μόνο όσα προανέφερα, ας δούμε λίγο και την πλευρά των αξιοθέατων, που ομολογουμένος δεν είναι και πάρα πολλά!!!





Αυτά που ξεχωρίζουν, είναι το τζαμί στην περιοχή Τζουμέιρα, το Διεθνές Κέντρο Εμπορίου, η περιοχή Μπαστάκια με τα παλιά σπίτια, το παλάτι του εμίρη, το μουσείο στο κέντρο της παλιάς πόλης Bur Dubai, τα souks των μπαχαρικών και του χρυσού, η περιοχή Jumeirah με την απέραντη γαλαζοπράσινη παραλία, καθώς και το γνωστό αλλά και ακριβότερο 7* ξενοδοχείο στον κόσμο, Burj Al Arab.



Μην παραλείψετε μια βόλτα στον όρμο Creek, που χωρίζει το Ντουμπάι σε δύο μέρη, την Deira και το Bur Dubai, με τα abras τα μικρά ξύλινα πλοιάρια που εξυπηρετούν σαν ταξί αυτούς που θέλουν να πάνε από την μια μεριά στην άλλη. Το ταξίδι διαρκεί περίπου 10 λεπτά. Επίσης ένας υπέροχος τρόπος για να δει κανείς το Ντουμπάι είναι να κάνει τον γύρο του όρμου με τα dhows, τα παραδοσιακά ξύλινα καίκια.





Και για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, άφησα για το τέλος να δείτε την πρωτοποριακή στάση λεωφορείου με air condition που μόνο στο Ντουμπάι θα μπορούσε να δει κανείς!!!



Τελειώνοντας την αφήγησή μου, θεωρώ ότι το Ντουμπάι εκτός από ένα απέραντο εργοτάξιο είναι και η ζωή στην Αραβική περιπέτεια που όλοι μας κάποια στιγμή πρέπει να ζήσουμε.

[dk]

Μαλλον η ιστορια μου απο το Ντουμπαι δεν σας αρεσε γι΄αυτο και δεν ελαβε σχολια... ας συμπληρωσω λοιπον λιγα πραγματα και για το διπλανο Αμπού Ντάμπι μηπως και τραβηξει την προσοχη σας!!

Αμπού Ντάμπι (Abu Dhabi)

Είναι η πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων από το 1793, ενώ η πόλη ιδρύθηκε το 1761. Την εποχή εκείνη ο εμίρης έχτισε ένα κάστρο γύρω από ένα πηγάδι, γνωστό στις μέρες μας ως παλάτι του Αλ Χουάν η Λευκό Κάστρο. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση λέγεται και «Γη της γαζέλας» γιατί οι πρώτοι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια τους κοντά στην πηγή που έπιναν νερό οι γαζέλες.

Διαθέτει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν αρχές της δεκαετίας του ’50 και η παραγωγή φθάνει τα 2 εκατ. βαρέλια την ημέρα. Ο πληθυσμός ξεπερνά τις 600.000 και το εμιράτο έχει ένα από τα μεγαλύτερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στον κόσμο. Το αεροδρόμιο είναι διεθνές και από τα πιο σύγχρονα παγκοσμίως, όμως οι περισσότεροι τουρίστες προσγειώνονται στο Ντουμπάϊ, που απέχει 110 χιλιόμετρα.

Οι ντόπιοι –«εθνικοί» όπως αποκαλούνται- έχουν να αντιμετωπίσουν αυστηρότατους νόμους για τα ποτά, τις κλοπές και τα ναρκωτικά, αλλά επειδή το εμιράτο έχει μπόλικο χρήμα απολαμβάνουν ένα τέλεια οργανωμένο δημόσιο σύστημα υγείας μέχρι και ειδικά μπόνους γάμου και αγοράς πρώτης κατοικίας.

Εάν επιδιώκετε τον ήλιο, τη θάλασσα και τις αμμώδεις παραλίες, το Αμπού Ντάμπι προσφέρει μίλια καθαρών παραλιών και καταγάλανες θάλασσες. Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε ένα από τα 200 εγκαταλειμμένα νησιά έξω ακριβώς από την ακτογραμμή του όπου θα περάσετε τις μέρες σας εξερευνώντας τα.



Άποψη της πόλης - View of city


Άποψη της πόλης - View of city


Άποψη της πόλης - View of city


Το πρώτο μουσουλμανικό τέμενος - Τhe first Mosque (Sheikh Khalifa Bin Zayed)


Το πάρκο - Al Hosn Family Park


Ο Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν - Khalifa bin Zayed Al Nahyan


Η κατοικία του αρχηγού - Αuthority residence

[dk]

Το Emirates Palace Hotel στο Abu Dhabi

[go2dbeach]

Αυτο θα ελεγα στον σειχη , αλλα δεν ηταν γραφτο να συναντηθουμε..

9 /9/2009 , ωρα 9 μμ και 9 πρωτα λεπτα και 9 δευτερα. Ο σειχης Μοχαμεντ ακυρωνει το πρωτο εισιτηριο στο μετρο του Ντουμπαι και επιβιβαζεται για την πρωτη βολτα.
11ος 2009 , ωρα 6 πμ και 14 πρωτα λεπτα. Η Go2dbeach ακυρωνει το πρωτο εισιτηριο της μερας στο σταθμο Τερμιναλ 3 και επιβιβαζεται για την πρωτη της βολτα.

Πολύ εντονα φωταγωγημενη η πολη μας εδειξε την υπερβολη της απο το αεροπλανο ακομα το ξημερωμα που προσγειωθηκαμε. Ολοφωτες παραλληλες γραμμες πισω από το μαυρο φοντο που φανταζομαι ότι θα είναι η παραλια. Μεσα στο σχεδον αθορυβο μετρο που δεν υπαρχει οδηγος βρισκονται λιγοστοι επιβατες , κανα δυο με τις παραδοσιακες κελεμπιες. Για την ωρα λειτουργει μονο η κοκκινη γραμμη και σε αυτην όχι ολοι οι σταθμοι. Αυτοι όμως που λειτουργουν είναι αναμφισβητητα εντυπωσιακοι περα απο πεντακαθαροι.
Μοντερνοι πολυχρωμοι και χλιδατοι , σε σχημα κοχυλιου , με πολυελαιους που θυμιζουν τεραστιες μεδουσες αλλα και με παραδοσιακες παραστασεις στους τοιχους.

Πρωτη σταση η Deira city centre , ηρθε η ωρα να βγω εξω και ειλικρινα δεν ξερω τι να περιμενω..Εχω ακουσει τοσα πολλα για το Ντουμπαι , από πρωτοσελιδα για φοβερα επιτευγματα και ρεκορ που εσπασαν , απο ανθρωπους που εχουν εντυπωσιαστει και θελουν να ξαναπανε , μεχρι καποιους που το εχουν μισησει απυθμενα , που η περιεργεια μου χτυπαει κοκκινο! Ισως τελικα αυτό που οδηγει τοσο κοσμο στην πολη που όλα είναι πιθανα και που συντηρει το μυθο της , να είναι αυτή η περιεργεια που νιωθω κι εγω για το τι γευση θα μου αφησει.
Όμως ερχομενη από τη Σιγκαπουρη που μου αφησε την εντονη γευση ‘οι πολεις μπορουν να είναι καλυτερες’ , το Ντουμπαι και ο σειχης του , θα πρεπει να εχουν κανει πραγματικα καλη δουλεια για να τη σβησουν!

Το Deira city centre δε μου φανηκε κατι το ιδιαιτερο , παρολο που θεωρειται η πιο επισκεψιμη περιοχη του Ντουμπαι για σοπινκ αλλα και διασκεδαση. Εδώ φιαχτηκε το πρωτο μεγαλο mall και γενικα η περιοχη είναι ένα μεγαλο εμπορικο κεντρο από αυτά που με αφηνουν αδιαφορη..Βεβαια ηταν ακομα πολύ νωρις , τα μαγαζια ανοιγουν στις 9:00 και θελοντας να ροκανισουμε λιγο χρονο καναμε βολτες χαζευοντας τα ψηλα ολοφωτα κτιρια , τις φαρδιες λεωφορους και τα απεραντα παρτερια με τα πολυχρωμα λουλουδια. Μοναδικη παραφωνια στο αψογο σκηνικο της πολης καποια μικρα λεωφορεια που σταματουσαν για να μαζεψουν μπουλουκια αλλοδαπων εργατων για να τους μεταφερουν στη δουλεια.

Αυτη η περιοχη του κοσμου δεν ειναι απο τις αγαπημενες μου και γι’αυτό δε γνωριζω πολλα. Ηξερα ομως οτι η κουλτουρα της χρονολογειται αρκετους αιωνες πριν και εδω δεν εβλεπα τιποτα που να το τεκμηριωνει. Αποφασισα λοιπον να παω προς την περιοχη που ισως θυμιζε κατι από την Π.Ο. (προ ουρανοξυστων) εποχη , το Ντουμπαι Creek. Ειχε ερθει η ωρα για μια γυρα στα souks της Ντειρα και ο καλυτερος τροπος για να παω σκεφτηκα οτι θα ηταν διαμεσου του Dubai Creek πανω σε ένα water bus.
 
Τα σκουρα νερα πηγαινοερχονται από τη μια ακτη στην αλλη οπως και το water bus που ποτε πιανει στη δεξια και ποτε στην αριστερη ακτη παιρνοντας και αφηνοντας επιβατες. Ο ηλιος αρχιζει να σκαρφαλωνει και να απλωνει ζεστασια – ευτυχως οχι αφορητη προς το παρον , τα φωτα εχουν σβησει και η πολη που τρεχει με βιαση προς το μελλον μας αποκαλυπτει λιγο απο το παρελθον της. Ο θαλασσιος βραχιονας χωριζει την περιοχη στα δυο , στην Deira και στο Bur Dubai και είναι ισως η μοναδικη περιοχη που θυμιζει κατι απο το ψαροχωρι που ηταν καποτε. Ξυλινες βαρκες (abras) γεματες με τους ιδιους εργατες μεταναστες που ειδα στα λεωφορεια της Ντειρα , διασχιζουν το creek , και διπλα στα πλεουμενα εστιατορια που περιμενουν τουριστες για sunset-tours , εργατες ξεφορτωνουν εμπορευματα από τα dhows , τα ξυλινα εμπορικα πλοιαρια που στριμωχνονται στις αποβαθρες.
Ο οδηγος του water bus βλεποντας με με την καμερα στο χερι και αφου ειμαστε από τους ελαχιστους επιβαινοντες , με φωναζει μπροστα για να εχω καλυτερη θεα και ληψη όπως μου λεει ευγενικα και παραλληλα μου κανει και τον ξεναγο επισημαινοντας μου τα αξιοθεατα: Εδώ το Sheraton Dubai Creek , εδώ οι Twin Towers , εκει ο Dubai creek Tower , Ταουερ εδώ , Ταουερ εκει , Ταουερ παραπερα!

Επιμενει οτι πρεπει να κατεβω στην περιοχη Bastakia για μια βολτα και τον ακουω. Οι μαγαζατορες του Bur Dubai souk μολις αρχιζουν να ανοιγουν τα μικρα μαγαζια τους και η ατμοσφαιρα σιγα σιγα ζωντανευει. Μια σειρα από βγαλμενα παπουτσια μπροστα από το Juma Grand Mosque- ένα απο τα παλαιοτερα του Ντουμπαι και με τον ψηλοτερο μιναρε - μαρτυρουν οτι καποιοι κανουν την πρωινη προσευχη. Ακριβως πισω από το τζαμι βρισκεται το Al Fahidi fort , το φρουριο που καποτε λειτουργησε σαν φυλακη και που τωρα φιλοξενει το μουσειο. Καναμε μια μικρη βολτα στο φρουριο και αναμεσα στα στενα σοκακια θαυμασαμε τα παραδοσιακα κτιρια με τους πρωτοτυπους πυργισκους που εμαθα οτι παιζουν το ρολο του air condition. Αρκετα απο αυτα τα κτιρια λειτουργουν σαν μικρα καφε , εστιατορια και γκαλερι. Πραγματικα ομορφη περιοχη που αξιζει επισκεψη.
Διασχισαμε τα souk με τα μεταξωτα , τα βαμβακερα , τα υφασματα , τα ρουχα , τα εντυπωσιακα κοστουμια για χορο της κοιλιας που συγκρατηθηκα και δεν πηρα (χαχα) και περασαμε ξανα με το water bus στην απεναντι ακτη. Εδώ βρισκονται οι αγορες του χρυσου και των μπαχαρικων που ηταν πολύ ευκολο να βρουμε ακολουθωντας απλα...τη μυτη μας!
Η αγορα των χρυσαφικων είναι εντυπωσιακη με τα δεκαδες βραχιολια , δαχτυλιδια , κολιε , σκουλαρικια , μπιχλιμπιδια κάθε μεγεθους και σχηματος να αστραφτουν στις βιτρινες ζαλιζουντας ματια και μυαλο. Εκεινη που με κερδισε όμως ηταν η αγορα των μπαχαρικων. Άλλη ζαλαδα εδω απο τα δεκαδες αρωματα που πλημμυριζουν το στενο πεζοδρομο και τα πολυχρωμα σακια που υποσχονται 1000 και μια διαφορετικες μυρωδιες και γευσεις.

Αρκετα όμως με τις αγορες , ωρα να παμε προς το δασος που ξεχωριζει στο βαθος.

Ο δρομος που οδηγει στην καρδια του δασους από ουρανοξυστες είναι η λεωφορος Shiekh Zayed Road. Ο σουπερ αυτοκινητοδρομος με τις 8 λωριδες κυκλοφοριας είναι σιγουρα ένα από τα αξιοθεατα αφου εκατερωθεν του φυτρωνουν σαν μανιταρια ουρανοξυστες πρωτοτυπης αρχιτεκτονικης και φουτουριστικης ομορφιας.
 
Το Dubai World Trade center , η αραβική εκδοχή των Δίδυμων Πύργων οι Jumeriah Emirates Towers , και το πιο εντυπωσιακο δημιουργημα του συγχρονου κομματιου της πολης , ο Burj Dubai.
Με πανω από 800 μετρα υψος δεσποζει με σιλουετα διπλασια από τους διπλανους ουρανοξυστες με αναγκαζει να σηκωσω το κεφαλι ψηλα για να δω την κορυφη του.
 
Ο ταξιτζης με ενημερωνει ότι το κτιριο είναι σχεδον ετοιμο , με τους μεσαιους οροφους να καταλαμβανει το πρωτο ξενοδοχειο Armani και το υπολοιπο γραφεια και διαμερισματα.
Διπλα από το ταξι μας πολυτελη αυτοκινητα με φιμε τζαμια τρεχουν στην κεντρικη αρτηρια της πολης και εξω στους δρομους δεν υπαρχει πεζος ουτε για δειγμα. Καθως εχουμε μπει για τα καλα στο πιο συγχρονο κομματι της πολης , εχω την αισθηση ότι βρισκομαι στα γυρισματα καποιας ταινιας φαντασιας με τους ψηλους ουρανοξυστες που βλεπω να είναι απλα τα σκηνικα και αν κοιταξω από την πισω πλευρα θα δω δοκαρια να συγκρατουν τα τεραστια χαρτινα κτιρια. Αυτή η αισθηση γινεται ακομα πιο εντονη από την ελλειψη ζωης , ζωντανιας , παλμου που δινουν οι ανθρωποι σε μια πολη , και εδώ ανθρωποι δεν υπαρχουν.
Η τελευταια φορα που ειδα ανθρωπο ηταν στο λιμανι της Ντειρα και καποιοι μεταναστες στο δρομο που δεν ηξεραν πώς να με κατατοπισουν όταν ζητησα πληροφοριες για να κατευθυνθω..
 
Το ταξι μας αφηνει στην περιοχη Downtown Burj Dubai που όπως προδιδαν οι γυρω γερανοι βρισκεται σε συνεχη αναπτυξη και οικοδομηση. Περιμετρικα της τεραστιας τεχνητης λιμνης βρισκεται -εκτος από τους πανταχου παροντες ουρανοξυστες και ξενοδοχεια -το Ντουμπαι mall και το souk al Bahar ,ένα καλαισθητο εξωτερικα τουλαχιστον εμπορικο σε μοντερνο στυλ αλλα με εντονο αραβικο χρωμα.Η γεφυρα οδηγει σε μαγαζια και εστιατορια διπλα στο νερο.

Μπηκαμε στο Ντουμπαι mall που από την εισοδο ακομα μας εντυπωσιασει με τα ζεστα γηινα χρωματα και τα ανθρωπινα ομοιωματα που βουτανε στους τοιχους-καταρραχτες.
Καφεδακι , τοστακια , κρουασαν και ξεκουραση και ειμαι ετοιμη για νεες εξορμησεις..Τα εμπορικα δεν είναι του γουστου μου και βαριεμαι απιστευτα να κοιταζω βιτρινες και να σκεφτομαι ψωνια , οποτε μετα το γευστικο πρωινο εφυγα για να βρεθω στο στοιχειο μου..go2dbeach!

[go2dbeach]

‘Jumeirah Beach’ παραγγελνω στον ταξιτζη κι εκεινος με ρωταει αν θελω να παω στο παρκο ή στο δημοσιο τμημα της παραλιας.Αποφασιζω να δουμε τι λεει το παρκο αφου ετσι κι αλλιως η παραλια είναι μια. Το παρκο που η εισοδος κοστιζει ένα μολις ευρω , προσφερει καμπινες για να αλλαξεις , τουαλετες και καποια κιοσκια σκορπια στο γρασιδι στο χωρο πισω από την παραλια για πικνικ με φοντο παντα τους ουρανοξυστες στο βαθος.
 
Ξαπλωστρες και ομπρελες τις πληρωνεις εξτρα. Μπορεις να παρεις μονο ξαπλωστρα αν θελεις και το ρολο της ομπρελας να παιξει κανενας φοινικας από τους πολλους που στολιζουν την παραλια , αλλα η ξαπλωστρα σου δε θα είναι διπλα στο κυμα αφου μιλαμε για πραγματικα μεγαλη παραλια και σε μηκος αλλα και σε πλατος.
Για να μπεις στην παραλια από την κυρια εισοδο , περνας από ένα ξυλινο μπαρακι-αναψυκτηριο-fast food. Καθισα για λιγο εκει για να χαζεψω λουομενους και θαλασσα και να αποφασισω για την πολυποθητη βουτια.
 
Οι λιγοι παρευρισκομενοι στην παραλια ηταν ολοι τουριστες εκτος από καποιους εργαζομενους στο μπαρακι που κοιτουσαν με το στομα ανοιχτο καποια τουριστρια που ψωνιζε χυμους με το μπικινι της.Το Jumeirah Beach Park καποιες μερες επιτρεπει την εισοδο μονο σε παιδια και γυναικες για οσες θελουν να απολαυσουν το μπανιο τους μακρια από ανδρικα βλεμματα. Αφου εβγαλα μια-δυο φωτογραφιες , προσεξα μια πινακιδα που απαγορευε – και μαλιστα αυστηρα- βιντεοσκοπηση και ληψη φωτογραφιων. Εβαλα καμερα και φωτο στην τσαντα αν και πιστευω ότι αφορα τη φωτογραφιση ντοπιων γυναικων και εδώ δεν υπηρχε καμια ντοπια γυναικα.
 
Παρολο που η θαλασσα φαινοταν ιδιαιτερα ελκυστικη , οι κιτρινες-κοκκινες σημαιες στην αμμο – σημαδι για κυματα και ρευματα - με αποθαρρυναν από το να τολμησω τη βουτια. Η αμμος ηταν λευκη σαν ζαχαρη και η θαλασσα ομορφη τυρκουαζ , αλλα κατά ποσο τα νερα ηταν καθαρα και διαυγη δεν το γνωριζω..παντως μπορει να μην επαθα την πλακα μου με την παραλια , αλλα γενικα φαινοταν μια χαρα! Τυφλα να’χει το Λανγκαουι!
Εχω διαβασει διαφορα και αντιφατικα για αυτό το κομματι της Αραβικης θαλασσας , από το ότι είναι πεντακαθαρα και φροντιζουν ιδιαιτερα για αυτό , μεχρι ότι επιπλεουν εεε πραγματα που βρισκει κανεις μονο σε τουαλετα , ότι όλα τα wc της πολης καταληγουν εδώ κλπ..Δεν ξερω τι από όλα αληθευει , αλλα ελπιζω ότι ο σειχης δε φροντιζει μονο για το φαινεσθαι. Εξαλλου τα δυο στολιδια του Ντουμπαι κατ’εμε είναι οι δυο θαλασσες που το αγκαλιαζουν , η Αραβικη και η ερημος.
Αφου το κολυμπι σε αυτό το σημειο ηταν απαγορευτικο , γυρισαμε λιγο το παρκο – το οποιο δεν ηταν και κατι το φοβερο – και ξαναβγηκαμε στην παραλιακη λεωφορο με σκοπο να βρεθουμε ένα βημα πιο κοντα στο φημισμενο Burj al Arab , αλλα και να περασουμε λιγες wild στιγμες , που αλλου? Στο Wild Wadi.

   Σαν οαση στην ερημη λεωφορο φαινεται η σταση του λεωφορειου η οποια είναι πληρως κλιματιζομενη. Η συρρόμενη πορτα της με σωζει από τον ανελεητο ηλιο και καθως μπαινω το ac αρχιζει να λειτουργει για να αντισταθμισει τη ζεστη που μπηκε μαζι μου.
Το λεωφορειο ερχεται και από ac σε ac βρισκομαστε να τρεχουμε στη λεωφορο Jumeirah. Δεν ξερω τι ακριβως σκεφτομουν όταν πατησα το κουμπι για σταση , αλλα την πατησα! Λαθος σταση , το επομενο λεωφορειο αργουσε να περασει και αφου η κορυφη του Burj φαινοταν αρκετα κοντα , αποφασισα να αφησουμε την ανεση του κλιματισμου και να περπατησουμε προς το παρκο. Αλλα οσο εγω προχωρουσα , τοσο ο Burj απομακρυνοταν. Η διαδρομη ηταν μικρη , αλλα μου φανηκε χιλιομετρα εξαιτιας της ανυποφορης ζεστης.
Περπατωντας στην παραλιακη της πολης , θυμηθηκα την αντιστοιχη βολτα στη Ντοχα δυο χρονια πριν. Οι ομοιοτητες αρκετες , η διαφορα μία , αλλα ιδιαιτερα αισθητη. Οι αντρες που εκαναν τζογκινκ και πρωινη γυμναστικη , οι γυναικες με τις κελεμπιες που βολταριζαν με τα μωρα στα καροτσακια και τα σχολιαροπαιδα που πηγαιναν εκδρομη , ηταν εικονες που ανηκαν στη Ντοχα. Με δυο λογια στη Ντοχα υπηρχε ζωη. Εδώ δεν υπηρχε ψυχη! Ευτυχως που ημουν μαζι με τον Mr.go2 γιατι εάν λιποθυμουσα και επεφτα κατω θα περνουσε εβδομαδα προτου με βρουν. Καπου διαβασα ότι οι ντοπιοι αποτελουν μειονότητα στο Ντουμπαι , οποτε δεν εχω ιδεα ποιος θα απολαυσει τα αποτελεσματα του οικοδομικου οργασμου , θα χαρει τις κλιματιζομενες στασεις , τους ουρανοξυστες και τα πολυτελη σπιτια. Ηχος από μικρους καταραχτες με τη συνοδεια δυνατης αραβο-ποπ μουσικης με εβγαλαν από τις σκεψεις μου και με εβαλαν στην εισοδο του Wild Wadi που το σκηνικο του θυμιζε Αλαντιν , Αλη Μπαμπα και τα συναφη..
 
Τωρα που το σκεφτομαι , το παρκο δεν ηταν και τοσο φοβερο , απλα οκ , μεχρι που θα απογοητευομουν – εχοντας ακουσει πολύ θετικα σχολια πριν ερθω – αν η πεζοπορια σε συνδυασμο με την αφορητη μεσημεριανη ζεστη δε με εσπρωχναν στα ορια μου (δεν αντεχω και τη ζεστη). Οντας λοιπον σε ημιλιποθυμη κατασταση , το μονο που ηθελα ηταν να παραδοθω σε εξτριμ δραστηριοτητες του στυλ ‘ειμαι ξαπλα σε σαμπρελα και κατεβαινω το lazy river ‘ ή οτιδηποτε lazy , δροσιστικο , χαλαρωτικο. Αφεθηκα στην αγκαλια του Master Blaster , μια σειρα από νεροτσουληθρες που με πιεση σε ανεβαζουν ψηλα μεσα στη σαμπρελα σου και στη συνεχεια πεφτεις μετα από συνεχομενες στροφες σε πισινα. Η ροη του νερου σε οδηγει σε επομενη νεροτσουληθρα και ουτω καθ’εξης..Δε χρειαζεται καν να περπατησεις.
 
Η τεχνητη παραλια Brakers bay ηταν γεματη κοσμο –ολοι τουριστες φυσικα - που περιμενε το επομενο κυμα ή το επομενο αδειασμα του τεραστιου κουβα πανω από τα κεφαλια τους.Το παρκο εχει δυο πισινες σερφ , ένα-δυο μαγαζια για φαγητο και ποτο και ένα πολύ μεγαλο lazy river. Αυτό που είναι πραγματικα wild είναι η τσουληθρα υψους 33 μετρων ονοματι Jumeirah Sceirah , στην οποια ανεβηκα εριξα μια ματια στην καθοδο και προτιμησα την ασφαλεια των σκαλοπατιων από το να κατεβω μαλλιοκουβαρα με ταχυτητα 80 km.
 
Η 360 μοιρων θεα από κει πανω είναι εντυπωσιακη ειδικα όταν ο οριζοντας είναι καθαρος όπως τον πετυχα εγω.

Στα συν του παρκου είναι η θεα του Burj al Arab σημα κατατεθεν της πολης , ειτε από τον Jumeirah Sceirah , ειτε από την πλευρα της παραλιας.

Ο Πακιστανος ταξιτζης μας πηγε μεχρι το mall of the Emirates στον πρωτο οροφο του οποιου υπαρχει σταθμος του metro για να επιστρεψουμε στο αεροδρομιο. Η εισοδος του mall εμοιζε με πενταστερο ξενοδοχειο και στον απεραντο κλιματιζομενο χωρο του μπορουσες να περιπλανηθεις από τη μια χλιδατη βιτρινα στην άλλη.. θελεις Gucci, Armani , Rolex , Hugo Boss, Tommy Hilfinger, Diesel, Channel? Εδώ θα τα βρεις όλα. Κοσμος ελαχιστος...
Σκαναραμε τα εισιτηρια μας και μπηκαμε στο metro που ηταν – για μια ακομη φορα - αδειο. Διαβασα ότι πανω από 110000 ανθρωποι κινηθηκαν με το μετρο τις δυο πρωτες μερες λειτουργιας του. Φαινεται ότι μετα τις δυο πρωτες μερες δεν ξανακινηθηκαν!
Εικονες μεσα από το metro κατά μηκος του Sheikh Zayed Road:

 
Ο ηλιος εδυε καθως απογειωνομασταν από το αεροδρομιο του Ντουμπαι , τα φωτα ειχαν αναψει και η πολη από κατω ελαμπε ακομα περισσοτερο.

  Το Ντουμπαι δε με επεισε ότι αξιζει κατι περισσοτερο από ένα απλο στοποβερ , αλλα σιγουρα με εντυπωσιασε. Δε γινεται να μη σε εντυπωσιασουν η φαντασια και δημιουργικοτητα των αρχιτεκτονων που δε γνωριζει ορια σε υψος , ντιζαιν , μεγεθη , και πρωτοτυπα σχεδια. Μια πολη κατασκευασμενων θαυματων , τοσο αψογα φιαγμενη και μελετημενη που μοιαζει να μην εχει καμια ατελεια από αυτές που όμως κανουν τις πολεις να μοιαζουν προσιτες και αληθινες. Μοιαζει να μην εχει καμια ατελεια κι όμως κατι σημαντικο του λειπει. Κατι που αν κατασκευαζοταν ο σειχης σιγουρα θα ειχε πληρωσει για να το αποκτησει το καμαρι του. Αρκει μονο να κατασκευαζοταν...αλλα δεν..

Παίρνω το χαλί και στο μαύρο μου χάλι φεύγω μακριά..

[MIKEGR]

Εχω παει 5 φορες και θελω να παω αλλες 15. Δε παιζεται.

[dstergio]

Από το εξαήμερο χειμερινό ταξίδι που έτυχε να πάω φέτος για επαγγελματικούς λόγους.

Από το αεροδρόμιο το βράδυ που έφτασα, με παρέλαβε ένας Πακιστανός και ένας άλλος που ήταν από τη Σρι Λάνκα, υπάλληλοι της εταιρίας που θα επισκεπτόμουν.
Την επόμενη το πρωί από το ξενοδοχείο με παρέλαβε ένας άλλος υπάλληλος που ήταν από την Οσάκα της Ιαπωνίας.
Όταν φτάσαμε στην εταιρία, μου συστήθηκε η γραμματέας που ήταν από τη Συρία και αργότερα γνώρισα το αφεντικό που ήταν από το Λίβανο.
Αν και στη συνέχεια γνώριζα συνεχώς και άλλα άτομα, σταμάτησα να ρωτάω το καθένα από που είναι. Δεν είχε πια καμία σημασία. Όλοι ήταν από κάπου.
Το 80% του πληθυσμού εκεί είναι αλλοδαποί.

Οι πλειοψηφία των αλλοδαπών είναι από τα ανατολική μεριά της υδρογείου (Πακιστάν,Ινδία Σρι Λάνκα...) και από ότι μου έλεγε ο επιχειρηματίας θεωρούνται χαμηλής ποιότητας εργατικού δυναμικού. Προτιμούν τους δυτικούς ως ποιο αποτελεσματικούς και αξιόπιστους (αν βέβαια είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν το τίμημα)
Για τους μισθούς που τον ρώτησα μου επί λέξης '' value for money” κάποιος που παίρνει π.χ. 1000 eu το μήνα κάποιος άλλος για την ίδια δουλειά μπορεί να παίρνει 2000 eu.
Γενικά από ότι κατάλαβα οι μισθοί διαμορφώνονται στα Ελληνικά πρότυπα, εκτός από τους ιθαγενής που τους βλέπεις να εργάζονται μόνο σε δημόσιες υπηρεσίες, αεροδρόμια  κ.α. και ο μισθός τους αρχίζει απο τα 7000 usd περίπου.

Εφορία;  τί είναι αυτό;  Σκεφτόμουν ότι ίσως όσοι από εμάς έχουμε ένα αυτοκίνητο 1000-1400 cc θα πρέπει να μας στοιχίζει περισσότερο να το κινούμε και να το συντηρούμε από ότι αν είχαμε ένα θηριώδη τζιπ εκεί.
(*) Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις για να ανοίξεις εταιρία εκεί (δε ρώτησα ποιες) αλλά αν ήταν να ανοίξω ένα μπακάλικο θα πήγαινα να το ανοίξω εκεί. Όποιος θέλει ανοίγει μια εταιρία και τη κλείνει χωρίς πολλά-πολλά. Πληρώνεις μόνο τα λειτουργικά έξοδα της εταιρίας, δεν έχει κρατικά νταβατζιλίκια, μόνο ένας στοιχειώδης φόρος 2-3% ότι business και να κάνεις.

Παντού υπάρχουν κάμερες, σε ασανσέρ!, κτίρια, δρόμους...νιώθεις το μεγάλο αδελφό.
Όλα είναι καινούργια και λαμπερά. Ότι πάει να παλιώσει το ξαναφτιάχνουν. Ακόμα και στα συμβατικά προάστια πιο μακριά από τα 'φώτα', στα μπλόκ όπου ήταν ορατές κάποιες ατασθαλίες, όπως ασυνάρτητο άπλωμα ρούχων, σκουπίδια και μπάζα πεταμένα σε κοινόχρηστους, φαινόταν ότι υπήρχαν υπό ανοχή κάποια όρια .

Βλέπεις συνέχεια αναρτημένες αφίσες κυρίως με τις φάτσες δύο εμίρηδων μου θύμισε το αντίστοιχο στη Ταυλάνδη με το βασιλιά. Αριστερά ήταν του Ντουμπάι, πολύ αγαπητός από το λαό, ό άλλος του Αμπού Ντάμπι μου είπαν. Ετεροθαλή αδέρφια, από τη νέα γενιά που έφαγε το φλας να κάνουν στη δικιά τους έρημο το Λας Βέγκας της ανατολής


Με έπιασε ο σβέρκος μου να κοιτάω ψηλά. Μπράβο πάντως στους μηχανικούς, πρέπει να έχεις κάποια τρέλα για να παίζεις με τα όρια των νόμων της φύσης.


Είχα την εντύπωση ότι ο οικοδομικός οργασμός εκεί έχει ολοκληρωθεί. Λάθος, έργα-έργα-έργα-έργα-έργα. Τελειωμό δεν έχει. Δε μπορώ να φανταστώ αν συνεχιστεί έτσι πώς θα είναι μετά από είκοσι χρόνια.


Ο καιρός γύρο στους 20 C, στο δρόμο φόραγαν σορτσάκια με παντόφλα, μπουφάν,κοντομάνικα, ζακέτες, κοστούμια, κελεμπίες.
Τη τελευταία μέρα που είχα άδεια να κάνω καμιά βόλτα το πρωί, περιπλανώμενος κάποια στιγμή  βρέθηκα σε παραλία, μαγική εικόνα γιατί δεν είμουν προετοιμασμένος. Είχα ένα σακίδιο πλάτης και στη διάρκεια της ημέρας ως αργά το βράδυ άλλαζα από κοντομάνικο, μακρυμάνικο, πανωφόρι, αλλά για μαγιό!!! έτσι μου ήρθε να μπω στη θάλασσα με το σώβρακο, άλλα αρκέστηκα να χαζεύω τα τζετ-σκι και τους λουόμενους για λίγο.

The world greatest dancing fountains - Burj Khalifa

Χάρμα οφθαλμών, αν και κάπου το βλέπω και ως copy-paste franchise ψυχαγωγία σε υπερθετικό βαθμό.
Δεν ξέρω περισσότερο από αυτό, αν θα προτιμούσα τα γέλια για κανα μισάωρο με τις βλακείες που λέγαμε με κάτι Φιλιππινέζες όταν με σταμάτησαν για street-food.
Ίσως αν έλειπε ο αυστηρός θρησκευτικός κώδικας να αποτελούσε μια παραδεισένια σουρεαλιστική όαση της ερήμου.
 
Μου φάνηκε ένα εντυπωσιακό και λαμπερό μέρος με πάρα πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις, κοντινό, ότι πρέπει για 4-5-6- μέρες, για περισσότερο θα αρχίσει να μου τη δίνει και μόνο η εικόνα σε μια παραλία κάτω από τον ήλιο και να απαγορεύεται να κρατάς μια παγωμένη αλκοολούχα μπύρα.

Αν δε συχνάζει κανείς στα 10-στερα ξενοδοχεία δε μου φάνηκε ακριβότερα από την Ελλάδα.
(Έχω παρατηρήσει ότι σε όλα τα αξιοπρεπή κράτη τηρείται η αντιστοιχία ποιότητας-τιμής, οπότε αν κάποιος έχει συνηθίσει να ζει στην Ελλάδα σχετικά άνετα, οπουδήποτε αλλού και να πάει θα του φαίνεται το ίδιο ή πιο φθηνά)

Δύο χαρακτηριστικές λέξεις για τον τόπο: τουρισμός – business, και σαν γενική εικόνα, καθ όλη τη διάρκεια μου ερχόταν στο μυαλό φουτουριστικές ταινίες όπου ο άνθρωπος έχει αποικίσει άλλο πλανήτη.

Μου έκαναν εντύπωση τα ladies taxi, είχανε μέσα μόνο γυναίκες με μπούρκες, το ίδιο και η οδηγός. Το “εντύπωση” κολλάει στο γεγονός ότι μέσα σε όλο αυτό το υπερσύγχρονο οργασμό και την ανοχή των διάφορων κουλτούρων λόγω της πολυ-εθνικότητας πολλές φορές ξέχναγα τη θρησκευτική καταβολή του τόπου.
[IMG=http://img90.imageshack.us/img90/3083/ixc5.jpg][/IMG]

Όταν ξύπνησα να πάω στο αεροδρόμιο είχε σύννεφα και ψιλόβρεχε! ο ταξιτζής μου είπε ότι βρέχει λίγες φορές το χρόνο, μη φανταστείτε τίποτα καρεκλοπόδαρα.

Κάποιες φορές η ατμόσφαιρα γέμιζε κάτι σαν ομίχλη, χειρότερα από αυτή στη ταινία του Carpenter, ρώτησα και μου είπαν ότι ήταν άμμος από την έρημο.

Η Emirates στην επιστροφή, μας είχε περίπου δύο ώρες (χωρίς υπερβολή) μέσα στο αεροπλάνο περιμένοντας την απογείωση.


(*) Οι πληροφορίες αυτές έχουν αντληθεί από ντόπιους. Αν σκόπευα όντως να ανοίξω κάποια επιχείρηση εκεί ή οτιδήποτε άλλο, θα ρώταγα πρώτα το λογιστή μου.

[go2dbeach]

Ευχαριστώ για την πρόσφατη ανταπόκριση, πάνε 4 χρόνια που πέρασα από κει. Θυμάμαι ότι και στο μετρό είχε ξεχωριστά βαγόνια για γυναίκες μόνο, όπως και ladie's day για την παραλία.
Ώστε ακόμα χτίζουν ε? Κι εγώ είχα την εντύπωση ότι είχε φρενάρει κάπως το πράγμα..