Οδοιπορικό στο Λάος, Ιαν. 2009.
Ένα Fokker 70 τής Vietnam Airlines, γεμάτο φάρανγκ, μάς ταξίδεψε πάνω από αδιαπέραστες
ζούγκλες και ορεινό ανάγλυφο, σε μια ωρίτσα στην Luang Prabang. Η βίζα εισόδου στο
αεροδρόμιο 31$, σύντομη η διαδικασία. Τουκ τουκ και βουρ για την πόλη. Η Luang είναι
επίπεδη και καταπράσινη, πάνω από διώροφο δεν υπάρχει. Έτσι, οι γωνιές και οι ομορφιές
της ξετυλίγονται περπατώντας την. (Εύκολο, μικρή, τρεις κύριοι παράλληλοι).
Ναι, το ομολογώ, έπαθα πλάκα με το Λάος. Ήμερος τόπος, ήμεροι και φιλικοί άνθρωποι.
(Γι' αυτό δε λέγανε να "ξεκολλήσουν" οι Φραντσέζοι..)
Το τουριστικό μικρόβιο τώρα αρχίζει να τους δηλητηριάζει. Όποιοι προλάβουμε..
Μικρά χωράφια δίχως μονοκαλλιέργειες, εννοείται φτώχια αλλά χωρίς πολλά σκουπίδια.
Ανακυκλώνουν φυσικά και τίποτα δεν πάει χαμένο. Αυτοδύναμοι σε ρύζι πλέον, τα 7 εκατ.
Λαοτιανών σε 237.000 τ.χιλ. Η κυβέρνηση τους έχει αρχίσει να ξεπερνάει τα συνήθη
παλαιοκομμουνιστικά πρότυπα και να ανοίγεται προς τα έξω. Αλλά κι εδώ το γνωστό
πρόβλημα. Εμφύλιος, άγριοι βομβαρδισμοί από τα Αμερικανά και όταν ήρθε η ειρήνη, από
κοντά οι Βιετναμέζοι.. Έτσι, οι μορφωμένοι και έμπειροι μετανάστευσαν και η χώρα πάσχει
από έλλειψη εγκεφάλων, ιδιαίτερα τεχνικού επιπέδου. Βλέπε : en.wikipedia.org/wiki/Laos
Η Luang έχει πληθώρα επιλογών διαμονής για όλα τα βαλάντια και ποικιλία φαγητών. Με
μέσο όρο τα 15-20€ την ημέρα είσαι άρχοντας. Αλλά το βασικό είναι η ατμόσφαιρα της.
Χαλαρώνεις παρά την έλλειψη θάλασσας. Τα αυτοκίνητα δεν είναι πολλά και τα παπιά
πολύ λίγα. Λόγω UNESCO δεν πρόκειται να χαλάσει οικιστικά. Ο Μεκόνγκ το μεγάλο της
χαρτί. Με πλοία πάς και βόρεια προς Κίνα και νότια προς την πρωτεύουσα Βιεντιάν.
Δυστυχώς ήμουν άτυχος, χαμηλά τα νερά του, δεμένα τα πλοία, υποχρεωτική η οδική μετακίνηση. Αν ξαναπάω, μηχανή ή αυτοκίνητο. Οι δρόμοι είναι ψιλοχάλια αλλά ΔΕΝ
έχουν κίνηση, έτσι βγάζεις καλές μέσες ταχύτητες και δεν χάνεις χρόνο.
Αυτό που με ξελόγιασε επιπλέον ήταν η νυχτερινή αγορά της. Κάθε βράδυ κλείνει ο κεντρικός
της δρόμος σ' ένα σημείο για κανά χιλιόμετρο και κάτω από ενιαίες ομπρέλες απλώνονται
κάτω τα ωραιότερα υφαντά και μεταξωτά που είδα συγκριτικά με τις άλλες τρεις χώρες που
γύρισα. Και το σημαντικότερο στις μισές τιμές (μετά από παζάρι εννοείται..) απ' αυτές σε
Chatuchak και Suan Lum τής Bangkok. Ανάθεμα την έλλειψη χώρου, ήθελα να τα σηκώσω
όλα !! (Η ποιότητα επιβεβαιώθηκε από γνώστες όταν ήρθα πίσω). Μετά το χαζολόγημα λοιπόν, τσιμπάς κάτι, πίνεις και το ποτάκι σου σε χαλαρή ατμόσφαιρα και πας για νανάκια.
Στυλάκια Πουκέτ και μπυροπνιγμένους ξεχάστε τα, UNESCO είπαμε και φύση… άιντε.
Αφού λοιπόν τριγύρισα με ολοκαίνουργιο παπί σε χωριά και βουνά είπα να κατηφορίσω νότια. Για μείωση ταλαιπωρίας έκοψα στη μέση τη διαδρομή με στάση στην Vang Viang.
Αυτή η κωμόπολη, οικιστικά μια σιχασιά, έχει ένα ποταμάκι και μαζεύονται πολλά άσπρα
αγόρια κορίτσια (Αυστραλία, Γερμανία, Αγγλία, κ.ά.) για κατάβαση του με σαμπρέλα φορτηγού, κανώ, καγιάκ, κλπ. Έχει και φτηνό χορταράκι και από το σούρουπο αράζουν σε
ψάθες παραποτάμια ή στα μπαρ και φτιάχνονται. Έχει όμως και υπέροχη φύση, ιδανική
και για ποδήλατο, καταρράκτες, σπήλαια. Έκατσα σχεδόν τρεις μέρες και ένα πρωινό μπήκα για πρώτη φορά, μόνος μου, σε σπήλαιο παρθένο, χωρίς υποδομή και φως. Πριν την είσοδο του, δίνεις κατιτίς, 2$, εισιτήριο για την τοπική κοινότητα, σού δίνουν φακό (είχα και τον δικό μου, βέβαια..) και αμολιέσαι μέσα. Ψώνιο, την καταβρήκα. (Στη προηγούμενη ζωή μου ήμουνα τυφλοπόντικας ή νυχτερίδα, μόνο έτσι εξηγείται η λόξα με τούνελ και στοές. Θα έχετε ακούσει για την άγνωστη, υπόγεια, Αθήνα..) Αφού λοιπόν μετά ένα δίωρο ξαναβγήκα στο φως, πήρα από έναν ντόπιο Ουαλό ξενοδόχο ένα ημιάγριο εντουράκι και αμολύθηκα στα γύρω βουνά που θυμίζουν Halong Bay ή δικά μας Μετέωρα αλλά στο πράσινο. Ποταμάκια γύρω, ερημιά, δρόσισμα στο νερό, ψώνιο. Αν είχα παρέα θα 'χαμε πάρει και κανώ. Ας είναι..
Συνέχισα μετά για την Βιεντιάν. Μικρή, ωραίοι, μεγάλοι δρόμοι, καλή διαμονή και ο Μεκόνγκ
από κάτω της με την Ταϊλάνδη αντίκρυ. Τα χαμηλά νερά του έχουν βγάλει και μια τεράστια αμμονησίδα τώρα αλλά όταν ψηλά πρέπει να είναι ψώνιο. Στη παραλία είναι δεκάδες πρόχειρα μαγεριά, καθένα με τη δική του εξέδρα. Τιμές λίγο τουριστικές αλλά λόγω ντόπιων
λογικές. (Μεγάλες γαρίδες, ρύζι, σαλάτα, μπύρα, 7$). Η πόλη από αξιοθέατα ξεπετιέται το πολύ σε μιάμιση μέρα. Μετά είναι να φεύγεις για νότια, προς Paxse, όπου όλοι μού λέγανε τα καλύτερα για λίμνες, ήρεμη και φτηνή διαβίωση. Χρόνο είχα άφθονο αλλά ο προϋπολογισμός μου δεν το άντεχε. Αυτή η χώρα θέλει είκοσι μέρες για να δεις τα καλύτερα της και σε αποζημιώνει με το παραπάνω. Εντάξει δεν έχει θάλασσα, καμία σύγκριση με τα άφθονα νησιά τής Ταϊλάνδης αλλά έχει τουλάχιστον πεντακάθαρα ποτάμια, λίμνες και φιλικούς ανθρώπους.
Έτσι, τσουπ, πούλμαν και περνώντας την γέφυρα της Φιλίας, σε μιάμιση
ώρα βρίσκεσαι Udon Thani, βρε καλώς τους φάρανγκ, σαμπάι ντι καπ μετά από καιρό.
Λάος υπέροχο, γειάαα.
Βάλε κλίση κι άλλο, captain, να φεύγω από Βιετνάμ..
H Luang Prabang από την απέναντι όχθη τού Μεκόνγκ
Τα πλοία που ανεβοκατεβαίνουν προς Κίνα και Βιεντιάν. Ξετρελαμένοι
όσοι το έκαναν, φτού την ατυχία μου..
Φέρυ για τα απέναντι χωριά, παίρνει ένα αυτοκίνητο
Παίρνω το μαγαζί και σένα, τα παιδάκια και όλο σου το σόι...
Παλιά κατοικία, νυν ξενώνας.
Συγχώνευση : [time]Παρ 30 Ιαν 2009 13:16:04 GMT-2[/time]
Φτώχια, φτώχια αλλά η πιατούκλα παντού..
Γυναίκες μοναχές. (Ομολογώ, δεν ήξερα την ύπαρξη τους)
Μεσ' τη καλή χαρά το χρυσό μου, μη δεί φέρυ και ποτάμι, πα-πα-πα.
Από Isuzu pick-up, βγάζει μίλια το πλεούμενο.
Γεφυράκια, απλά και φυσικά, είναι και λιπόσαρκοι, αντέχουν. Labiko μακρυάαα..
Κουβαλάνε και οι άντρες δε λέω, αλλά αυτές οι γυναίκες, τανξ βρε παιδί μου.
Ώρα 06.30, συλλογή προσφορών
Δυστυχώς, γειά σου Luang..
Φατσούλι ξυπόλητο.
Vang Viang
Συγχώνευση : [time]Παρ 30 Ιαν 2009 11:34:01 GMT-2[/time]
και τα γατσούνια ήμερα..
και το ρύζι ημών το επιούσιον
Μεσημέρι, οι "άσπροι" παίζουν με τις σαμπρέλες και τα καγιάκ τους.
ντόπιες νοστιμιές
Το αναπόφευκτο..
Μεκόνγκ από Βιεντιάν, Ταυλάνδη απεναντίας..
Ιδέα για ανακύκλωση σε ενυδρείο.
..Νά 'χει κίνηση άραγε στο Πουκέτ ;
Γειά σου Λάος, μαγικό κι ονειρεμένο..