Ο Βούδας προχωρούσε ταπεινά και βυθισμένος στις
σκέψεις του. Το πρόσωπο του ήταν ήρεμο, ούτε εύθυμο
ούτε θλιμμένο, σαν να κρυφογελούσε, με ένα χαμόγελο
αχνό, ήσυχο, απαλό, και δε διέφερε σε τίποτα από ένα παιδί.
Ο Βούδας βάδιζε, φορούσε το ράσο και περπατούσε
με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως όλοι οι υπόλοιποι μοναχοί.
Αλλά το πρόσωπο και το βάδισμα του, το ήρεμο χαμηλωμένο
βλέμμα του, τα χαλαρωμένα χέρια του, ακόμα
και κάθε δάχτυλο των χεριών του μιλούσαν για ειρήνη
και τελειότητα, δεν αναζητούσαν, δε μιμούνταν. Ανάπνεε
πράος σε μια κατάσταση αιώνιας ηρεμίας, αναλλοίωτης
λάμψης και απαραβίαστης ειρήνης.
ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ
ΣΙNTΑΡΤΑ
Μετάφραση
Αία Ζουργού
Inspired by Literature
