0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Μάτια κενά, στόματα άλλαΑυτή τη γλώσσα κι αν τη μιλώδεν την καταλαβαίνω πλέονΜε αυτά τα σώματα τα νοτισμένα από μνήμη σάπιαανίκανα να κινηθούν μπροστά- μόνο πλαγίωςΜε αυτές τις πέτρες που σφραγίζουν τις διαβάσειςντυμένες με εγκώμια μπαγιάτικα και φρούδαΣιωπάς ειρωνικά