Οι παλιοί μας έλεγαν όσο ζεις μαθαίνεις...
Έτσι και μεις όσο ταξιδεύουμε βλέπουμε και ανακαλύπτουμε νέα πράγματα που ίσως να μην τα είχαμε φανταστεί ποτέ.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια νέα εμπειρία που είχα φέτος στο Ουντόν.
Η τοποθεσία βρίσκεται νοτιοανατολικά του Ουντόν στα σύνορα με Καλασιν.
Ξεκινήσαμε την μονοήμερη εκδομή που τελικά έγινε τριήμερη γιατί εγώ δεν ήθελα να το κουνήσω απο εκεί.
Αφετηρία το Ουντόν για να επισκεπτούμε μια συγγενική οικογένεια στο Wang Sam Mo.
Αυτά ήταν τα στοιχεία που ήξερα και φυσικά υπήρχε ένα συγκλονιστικό στοιχείο που με εξίταρε.
Επειδή τα τελευταία 10 χρόνια οι 2 γυναίκες που συνόδευα δεν είχαν καμια επαφή με την οικογένεια που πηγαίναμε να δούμε καθώς για διαφορους λόγους , δεν υπήρχε καν τηλεφωνική επαφή.
Ο παππούς των γυναικών αυτών θα ήταν αν ζούσε 85 ετών.
Φτάνοντας λοιπόν στην μικρή πόλη Wang Sam Mo, μετά απο ερωτήσεις βρήκαμε το σπίτι του παππού.
Δυστυχώς υπήρξε παγωμάρα καθώς ήταν ερμητικά κλειστό.
Όμως μια γυναίκα βγήκε από διπλανό σπίτι και κάτι φώναξε στα ταϊλανδικά ...
Ήταν η θεία των κοριτσιών (αδερφή της συγχωρεμένης μητέρας τους).
Η αρχική παγωμάρα μετατράπηκε σε ενθουσιασμό.Κάτσαμε στο σαλά όπου μας προσέφεραν νερό (η ζέστη αφόρητη).
Γρήγορα έγινε και η σημαντική ερώτηση,,, ο παππούς πέθανε?
Και όμως πριν προλάβει η θεία να απαντήσει , κάνει την εμφάνιση του ένας ηλικιωμένος αντδρας οδηγώντας ποδήλατο.
Όπως καταλάβατε ήταν ο παππούς , ο οποίος ήταν εφηβος !
Φυσικά τα χαμόγελα και ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτα (για φιλιά και αγκαλιές ούτε λόγος).
Μετά από μισή ώρα και αφού μιλάγαν ασταμάτητα,έφτασε η ώρα να ασχοληθούν και με τον φάλανγκ...
Σου αρέσει το ψάρεμα ? ... φυσικά λέω....
View Larger MapΈχεις πάει ποτέ σε πλωτό σπίτι σε ποτάμι?
Όχι ... αλλά θέλω να πάω ΤΩΡΑ !!!
Πραγματικά μέσα σε 15 λεπτά ξεκινήσαμε με το αμάξι και την καρότσα φορτωμένη όλη την οικογένεια με ανήψια και ξαδέρφια που βρισκόντουσαν μετά από χρόνια για το ποτάμι.
Συνοδηγός ο παππούς , σάι-κουά..σάι κουά έδινε οδηγίες και έσκαγε χαμόγελα με την τεχνητή οδοντοστοιχεία του να καμαρώνει
Μετά απο 20 χμ. ασφάλτου και 10 χμ χωματόδρομου(μια στάση για να ψωνίσουμε νερά ) φτάσαμε σε έναν μεγάλο λόφο όπου και αφήσαμε το αμάξι.
Οκ και τώρα? εγώ ποτάμι δεν έβλεπα πουθενά!
Θα πρέπει να περπατήσουμε 3 χμ με τα πόδια μου είπανε...
Και καλά εμείς λέω ο παππούς?
Αλλά που... ο παππούς μπροστάρης είχε ήδη ξεκινήσει τον κατήφορο.
Φτάνοντας σε οπτική επαφή με το ποτάμι , η εικόνα ήταν συγκλονιστική.
Για άλλη μια φορά το Ισάν με μάγεψε...
Πλωτά ψαρόσπιτα σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων το ένα από το άλλο.
Φτάνοντας στην ακτή άκουσα στα αγγλικά welcome.
Σε λίγα λεπτά ήρθε ο ιδιοκτήτης του ψαρόσπιτου να μας παραλάβει με την βάρκα(σαν γόνδολα) .
Έκανε 3 διαδρομές απο την ακτή στο σπίτι.
Την πρώτη (ευτυχώς δεν ήμουν μέσα) υπήρξε αναποδογύρισμα λόγω υπέρβαρου φορτίου.
Τα σπίτια θα τα δείτε και στις φωτογραφίες είναι ξύλινα,έχουν τον κήπο με τα απαραίτητα ζαρζαβατικά για την μαγειρική και στο μπροστινό μέρος ένα τεράστιο σύστημα με τροχαλίες για να ανεβοκατεβάζουν τα δίχτυα.
Η μετακίνηση τους γίνεται με την βοήθεια βάρκας με εξωλέμβια μηχανή.
Υπάρχει η κουζίνα και το σκεπαστό μέρος για προστασία από βροχή και βραδυνό ύπνο.
Η φιλοξενία ανεπανάληπτη... τα φαγητά τρομερά και η τομ γιαμ την τιμητική της με το φρέσκο ψάρι.
Αυτά από γραπτά , τα υπόλοιπα απολάυστε τα σε φώτο και βίντεο.
