ΤΑΥΛΑΝΔΗ > ΝΟΤΙΑ ΤΑΥΛΑΝΔΗ
Koh Lipe!
PaterDemon:
εχω και αυτη στο mini laptop.οι αλλες ειναι στο pc
PaterDemon:
σιγουρα δεν εχει ασφαλτο,μονο καποιους τσιμεντοστρωμενους δρομους και η φωτογραφια ειναι τραβηγμενη πηγαινοντας για το νησι.την εχω καταχωρησει μαζι με τις αλλες οποτε συγγνωμη για την παραπληροφορηση και αν καποιος πηγε σημερα περιμενοντας να βρει ασφαλτο και βρηκε αμμο και τσιμεντο,οταν γυρισει να τον αποζημιωσω για το σωματικο και ψυχικο σοκ... :-\
stelkon:
Xmmmm ;) kaloooo !!!!
kiva:
go2dbeach:
Δευτερη φορα στην Ταυλανδη βρεθηκα απρογραμματιστα στο παραδεισενιο Κο Λιπε. Ξεκινησα για Μαλαισια και συγκεκριμενα Λανγκαουι αλλα τη δευτερη μερα εφυγα αφου οι παραλιες ειναι μονο για φωτογραφια. Δε θα πω αλλα για το Λανγκαουι , παμε ολοταχως στο Λιπε!
Τι πιο φυσικο απο το να βρισκεσαι σε μια πολη και κουρασμενος απο τους γρηγορους ρυθμους να θελεις να δραπετευσεις σε ενα ομορφο εξωτικο νησι. Εγω ομως βρισκομουν ηδη σε ενα εξωτικο νησι και εψαχνα τροπο να δραπετευσω! Θα εφευγα απο το Λανγκαουι ακομα και αν μου ελεγαν οτι το μονο μερος που θα εβρισκα λευκη παραλια και διαυγη νερα για σνορκελ θα ηταν πανω σε ενα κομματι χαρτι στη μεση του ωκεανου..Και το βρηκα το χαρτι! Ενα πανεμορφο νησι Χαρτι (Koh Lipe) , ενα απο τα καλυτερα χαρτια της Ταυλανδης , μολις μια ωρα μακρια απο το Λανγκαουι , αλλα μιλια μακρια οσον αφορα θαλασσα και παραλιες!
Μακρινη αναμνηση η χθεσινη μερα στο Λανγκαουι με το μαγιο που δε βραχηκε ποτε..Χαλαλι και το εγκεφαλικο που περασα οταν η υπαλληλος στο Telaga harbour μου ανακοινωνε οτι δεν επιτρεποταν να περασουμε στην Ταυλανδη απο εδω , γιατι ειμαστε λεει Ελληνες και σε καποιες εθνικοτητες απαγορευεται. Μου αφηγηθηκε και μια ιστορια με 4 Ελληνες που πριν λιγο καιρό εφτασαν απεναντι , ισα που ειδαν την παραλια και χωρις να αποβιβαστουν τους γυρισαν πισω στο Λανγκαουι – εδω εγινε θριλερ η ιστορια.. Ευτυχως η δευτερη υπαλληλος που επεστρεψε πανω στην ωρα , με γλιτωσε απο το εγκεφαλικο και ενημερωσε τη συναδελφο της οτι οι 4 που εζησαν το φιασκο ηταν μαλλον Τουρκοι..ή μηπως Τσεχοι? Αποφαση για την εθνικοτητα των 4 δεν εβγαλαν , αλλα τωρα που εβλεπα το μισοφεγγαρο της Παταγια αναμεσα σε τυρκουαζ νερα και πρασινη βλαστηση , θα ηταν πολυ σκληρο να πεις σε καποιον δες την παραλια και φυγε!
Το ταχυπλοο αραξε στα ανοιχτα της Pattaya beach (καμια σχεση με τη γνωστη Pattaya NA της Μπανγκοκ) και περιμεναμε τις longtail boats να ερθουν να μας παραλαβουν για αποβιβαση στον παραδεισο.Δεν πιστευα οτι εβλεπα απο εδω τον πυθμενα της θαλασσας και καποια ψαρακια που ηρθαν να μας καλοσωρισουν στο πολυχρωμο σπιτι τους. Ανυπομονω να φορεσω μασκα , αλλα πρεπει πρωτα να περασουμε απο το immigration office το οποιο βρισκεται διπλα απο το Bundhaya resort στα δεξια της παραλιας.
Περναμε ελεγχο και στην ερωτηση ποτε θα φυγουμε και αν θελουμε να κλεισουμε θεση απο τωρα δεν εχω απαντηση. Βρισκω δωματιο στο Bundhaya αφου δεν ειναι ωρα να χανουμε χρονο ψαχνοντας , η παραλια δε μπορει να περιμενει! Πεταω τα παπουτσια (τα οποια δε χρειαζονται στο νησι πλην ελαχιστων εξαιρεσεων) , πιανω ξαπλωστρα , παραγγελνω το γνωστο μπανανα-ανανα σεικ και παιρνω την αποφαση: Η πτηση για Σιγκαπούρη ειναι Σαββατο?
Ε , θα φυγουμε απο εδω Παρασκευη με το τελευταιο!
Το Bundhaya resort που εμεινα , δεν εχει δωματια πανω στην παραλια ακριβως. Τα bungalows ειναι απλωμενα σε σειρες εκατερωθεν πλακοστρωτων μονοπατιων και αναμεσα σε τροπικα φυτα. Εσωτερικα δεν ειναι τιποτα το ιδιαιτερο , ξυλινο πατωμα , τοιχοι τσιγαροχαρτα , μικρο μπανιο και ac. Καθε bungalow ειχε βρυση στη βαση της σκαλας για να ξεπλενεις την αμμο απο τα ποδια σου. Τα μπαλκονακια ειχαν ξυλινες αναπαυτικες πολυθρονες αν και η θεα σου ειναι το απεναντι bungalow.
Αφου θα ερχομουν για εναν υπνο και μονο , ηταν παραπανω απο καλο για μενα.Το υπαιθριο εστιατοριο πανω στην παραλια ηταν ολα τα λεφτα , με υπεροχη θεα , πλουσιο πρωινο και καλη κουζινα.
Απο το μπαρακι εφταναν στην ξαπλωστρα φρεσκα φρουτα και χυμοι. Αν και τους καλυτερους χυμους εφιαχνε το διπλανο μπαρακι του Blue Tribes. Την πρωτη φορα καθισαμε εδω κατα τυχη ή μαλλον κατ΄αναγκη , αφου ξεκινωντας για μια βολτα στην παραλια μας επιασε εντελως ξαφνικα δυνατη βροχη. Μεχρι να βγαλουμε παπουτσια , να ξεβγαλουμε τα ποδια στη λεκανη της εισοδου και να σκεφτουμε που θα καθισουμε , η βροχη ειχε σταματησει. Ξαναηρθα βραδυ στο Blue Tribes το οποιο ηταν παντα γεματο. Και ειναι φυσικο αφου η ατμοσφαιρα , η μουσικη , τα ποτα και κυριως μια ποικιλια απο διαφορετικους τροπους για ρηλαξ το κανουν ιδιαιτερα δημοφιλες. Ξυλινα παγκακια με μαξιλαρες , κορμοι-καθισματα , αιωρες , στρωματακια με τριγωνα ταυλανδεζικα μαξιλαρακια κανουν δυσκολη την αποφαση που να απλωθεις.
Η λευκη απαλη σαν μεταξι αμμουδια αγκαλιαζει μια ηρεμη σα λιμνη τυρκουαζ θαλασσα που σε ξεγελαει με την ακυμαντη επιφανεια της , προσποιουμενη οτι δε συμβαινει τιποτα σπουδαιο , μεχρι να βαλεις μασκα και να βουτηξεις. Η αμμος ειναι το ιδιο εκτυφλωτικη με τον ηλιο και οταν εκεινος προβαλλει ξαφνικα ειναι αδυνατο να την κοιταξεις χωρις γυαλια , οπως ειναι πανευκολο να αρπαξεις το εγκαυματακι σου. Το καταλαβαμε απο πρωτο χερι τις λιγες φορες που μας εκανε την τιμη να βγει απο τα συννεφα.
Η παραλια Παταγια ειναι η πιο ανεπτυγμενη του νησιου , με καποια μπαρακια να στρωνουν στρωματα με μαξιλαρια στην παραλια το βραδακι , οπως το αγαπημενο μου Reggae , εστιατορια και ξενοδοχεια κατα μηκος της.
Θυμιζε καπως τη Λευκη παραλια του Μπορακαι , με μεγαλο μειον ομως την ελειψη φοινικοδεντρων και επισης μειον ο μεγαλος αριθμος longtail boats που αραζουν κατα μηκος της. Επισης τα ταχυπλοα που καποια πρωινα σχεδον δεν αφηναν χωρο για κολυμπι μπροστα στο Bundhaya. Βεβαια οταν τα ταχυπλοα συνεχιζαν το δρομολογιο και οι longtails εφευγαν φορτωμενες κοσμο για τις αλλες παραλιες του νησιου , η παραλια ηταν πανεμορφη και παλι. Απ΄οτι εμαθα , αυτο που ειδα εγω δεν ηταν τιποτα , αφου ηταν ακομα low season και δεν ειχε πολυ κοσμο.
Φανταζομαι οτι αφου οι longtails ειναι ο μονος τροπος για να μετακινηθεις στο νησι αν δε θελεις να περπατησεις απο παραλια σε παραλια , τοτε στην high season θα προκαλειται μικρη ολοημερη ηχορρυπανση. Παρολα αυτα οι μηχανοκινητες αυτες πιρογες ειναι το σημα κατατεθεν της Ταυλανδης με τα πολυχρωμα φουλαρια τους να χαριζουν καλη τυχη αλλα και φωτογενεια στα παραδοσιακα σκαρια.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση